Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

ΔΙΚΑΙΩΜΑ

ΔΙΚΑΙΩΜΑ – ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ – ΚΤΗΣΗ,  ΑΠΩΛΕΙΑ & ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

Ι. ΔΙΚΑΙΩΜΑ
 1. Έννοια: η (νομική) εξουσία που η έννομη τάξη παρέχει στο πρόσωπο για ικανοποίηση έννομου συμφέροντος και εκπλήρωση της κοινωνικής αποστολής του.
2. Εννοιολογικά Χαρακτηριστικά: α) ΕΞΟΥΣΙΑ = δύναμη (ή ευχέρεια), συγκεκριμένου κάθε φορά περιεχομένου, για να πραγματοποιηθεί ένας σκοπός, β) Παρέχεται από το δίκαιο σε πρόσωπο (δεν είναι δεκτό δικαίωμα χωρίς φορέα), γ) Χρησιμοποιείται για να ικανοποιηθεί ένα έννομο συμφέρον (κάθε βιοτικό συμφέρον, που κρίνεται άξιο προστασίας από την έννομη τάξη και για το λόγο αυτό ρυθμίζεται στο δίκαιο) και δ) για να εκπληρωθεί η κοινωνική αποστολή του πρόσωπου (κοινωνικός χαρακτήρας δικαιώματος).
3. Αντικείμενο: κάθε αγαθό, υλικό ή άυλο, που είναι δυνατό να υπαχθεί από το δίκαιο στην εξουσία, ως το κεντρικό σημείο κάθε δικαιώματος.
ΙΙ. ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Α. ΕΝΟΧΙΚΑ, ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ & ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
1.                 ΕΝΟΧΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: η εξουσία – που απορρέει από την έννομη σχέση – ενός πρόσωπου (υποκείμενο δικαιώματος ή δανειστής) εναντίον άλλου (οφειλέτης) σε παροχή, δηλαδή πράξη (ενέργεια ή παράλειψη) ή ανοχή. Τα ενοχικά δικαιώματα είναι απεριόριστα.
2.                 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: άμεση κι απόλυτη εξουσία σ’ ένα πράγμα (973 ΑΚ*κλειστός αριθμός εμπράγματων δικαιωμάτων: κυριότητα, δουλείες, ενέχυρο και υποθήκη).
3.                 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: α. Προσωπικά : π.χ δικαίωμα στη συμβίωση (1386 ΑΚ) και β. Περιουσιακά : π.χ. δικαίωμα διατροφής μεταξύ ανιόντων και κατιόντων (1485 ΑΚ). Είναι δημοσίας τάξεως, προσωποπαγή, απαράγραπτα, απόλυτα τα προσωπικά και σχετικά τα περιουσιακά.
4.                 ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : το δικαίωμα του κληρονόμου στην κληρονομία. Κληρονόμος = διάδοχος στο σύνολο της περιουσίας του κληρονομούμενου ή σε ποσοστά ή σε συγκεκριμένα στοιχεία της. Αποκτάται αυτοδικαίως με τον θάνατο του κληρονομούμενου.
Β. ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ & ΔΙΑΠΛΑΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
 1.                 ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : τα δικαιώματα που παρέχουν: είτε αποκλειστική και άμεση εξουσία στο αντικείμενο του δικαιώματος, που μπορεί να είναι πράγμα ή άυλα αγαθά ή ακόμη και ένα άλλο δικαίωμα. είτε εξουσία να επεμβαίνει στη σφαίρα άλλου πρόσωπου, εξουσία που άλλοτε είναι άμεση κι αποκλειστική κι άλλοτε συνεπάγεται δέσμευση του άλλου αυτού πρόσωπου, έτσι ώστε να τον εξαναγκάζει σε τήρηση ορισμένης συμπεριφοράς. -> παράγουν αξίωση, η οποία υπόκειται σε παραγραφή κατά τους όρους του νόμου ή συνοδεύονται από υποχρέωση. Διακρίνονται σε:
  • ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : αυτά που παρέχουν στο δικαιούχο άμεση κι αποκλειστική εξουσία στο αντικείμενο του δικαιώματος (μόνο βούληση του φορέα). Π.χ. κυριότητα αλλά και τα υπόλοιπα εμπράγματα δικαιώματα, δικαίωμα της προσωπικότητας  (57 ΑΚ). Ισχύουν απέναντι όλων (erga omnes).
  • ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : εκείνα που παρέχουν στο δικαιούχο εξουσία που στρέφεται κατά συγκεκριμένου πρόσωπου, το οποίο υποχρεώνεται σε ορισμένη συμπεριφορά (εξουσία συγκεκριμένη) και μέσω αυτού κατευθύνεται στο αντικείμενο του δικαιώματος (εξουσία έμμεση). Π.χ. τα ενοχικά δικαιώματα.
 2.                 ΔΙΑΠΛΑΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : τα δικαιώματα που παρέχουν στο δικαιούχο εξουσία να επιφέρει μονομερώς και αμέσως μεταβολές που συνίστανται σε κτήση, αλλοίωση ή κατάργηση ενός δικαιώματος (ξένου ή ακόμη και ίδιου του δικαιούχου), μιας έννομης σχέσης ή μιας νομικής κατάστασης.
Γ. ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΤΕΛΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
1.                 ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ :  όταν έχουν πληρωθεί όλες οι προϋποθέσεις που απαιτεί ο νόμος για την σύσταση τους.
2.                 ΑΤΕΛΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : δεν έχουν ολοκληρωθεί π.χ. για την μεταβίβαση της κυριότητας δεν αρκεί η υπογραφή του συμβολαιογραφικού εγγράφου αλλά απαιτείται και μεταγραφή στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο (1033 ΑΚ εδ. α’).
Δ. ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΗ ΚΑΙ ΜΗ ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΑΓΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
1.                 ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : συνδέονται στενά και αποκλειστικά με το υποκείμενό τους. Ούτε εκχωρούνται, ούτε κληρονομούνται.
2.                 ΜΗ ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : συνδέονται με τον φορέα τους κατά τρόπο χαλαρό κι όχι αποκλειστικό, με αποτέλεσμα να μεταβιβάζονται και να κληρονομούνται ελεύθερα. Π.χ. η κυριότητα
* ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΑΓΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ :  η εξουσία που το δίκαιο παρέχει είναι υπέρ του εκάστοτε δικαιούχου συγκεκριμένου πράγματος π.χ. πραγματική δουλεία.
Ε. ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΜΙΚΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
 1.                 ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : εκείνα που παρέχουν στον φορέα τους εξουσία για την ικανοποίηση οικονομικού συμφέροντος.
2.                 ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : εκείνα που αναγνωρίζουν στον δικαιούχο εξουσία για την ικανοποίηση ηθικού συμφέροντος.
3.                 ΜΙΚΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ : σύνθεση προσωπικού και περιουσιακού χαρακτήρα π.χ. δικαίωμα στην προσωπικότητα.
ΣΤ. ΔΙΑΙΡΕΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
 1.                 ΔΙΑΙΡΕΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : επιδέχονται κατανομή σε περισσότερα «μέρη», δηλαδή προσφέρονται σε κτήση, άσκηση ή απώλεια κατά ιδανικά μέρη. Μετά τη διαίρεση τα μέρη του δικαιώματος γίνονται μόνο νοερώς αντιληπτά και εκφράζονται μαθηματικώς σε ποσοστά. Π.χ. κυριότητα.
2.                 ΑΔΙΑΙΡΕΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : δεν επιδέχονται διαίρεση κατά ιδανικά μέρη π.χ. το δικαίωμα της πραγματικής δουλειάς, οι περιορισμένες δουλειές και η οίκηση.
Ζ. ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
 1.                 ΚΥΡΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : αυτά που υπάρχουν (ιδρύονται και ασκούνται) μόνα τους, χωρίς να βρίσκονται σε σχέση εξάρτησης από άλλο δικαίωμα. Π.χ. κυριότητα, δικαίωμα στην προσωπικότητα.
2.                 ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ : αυτά που δεν υπάρχουν μόνα τους, αλλά χαρακτηρίζονται από τη σχέση εξαρτήσεως από άλλο δικαίωμα π.χ. ενέχυρο, υποθήκη, τόκοι, ποινική ρήτρα, εγγύηση.
ΙΙΙ. ΚΤΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
 1.       Έννοια : η σύνδεση του δικαιώματος με ορισμένο πρόσωπο, αυτό στο οποίο η έννομη τάξη απονέμει συγκεκριμένη εξουσία. Αυτό γίνεται είτε με την βούληση του αποκτώντος π.χ. κτήση κυριότητας, κτήση δικαιωμάτων εκμισθωτή – μισθωτή, πωλητή – αγοραστή, είτε χωρίς την θέλησή του (αυτοδικαίως) π.χ. κληρονομικό δικαίωμα, γονική μέριμνα, δικαίωμα αποζημίωσης σε παράνομη και υπαίτια βλάβη από άλλον.
2.       Διάκριση ΚΤΗΣΗΣ σε ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ και ΠΑΡΑΓΩΓΗ :
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ : το δικαίωμα που αποκτάται δεν στηρίζεται σε δικαίωμα άλλου πρόσωπου, είναι συνεπώς ανεξάρτητο από δικαίωμα που τυχόν προϋπήρχε στο ίδιο αντικείμενο π.χ. χρησικτησία, δικαίωμα αποζημίωσης από αδικοπραξία.
ΠΑΡΑΓΩΓΗ : το δικαίωμα που αποκτάται στηρίζεται σε δικαίωμα άλλου πρόσωπου, δηλαδή εξαρτάται από άλλο δικαίωμα π.χ. εκχώρηση απαίτησης, μεταβίβαση κινητού και ακινήτου, κτήση κληρονομίας.
i)                  Δημιουργική (παράγωγη) κτήση : από το προϋπάρχον δικαίωμα δημιουργείται ένα νέο, με το να αποσπαστούν ορισμένες εξουσίες από το παλιό, το οποίο όμως διατηρείται παράλληλη με το νέο π.χ. υποθήκη, ενέχυρο.
ii)                Μεταφορική (παράγωγη) κτήση : μεταβίβαση δικαιώματος από ένα πρόσωπο (δικαιοδόχος) σε ένα νέο πρόσωπο (νέος δικαιούχος, διάδοχος). Η διαδοχή διακρίνεται σε : α) Ειδική διαδοχή = μεταβίβαση ενός μόνο δικαιώματος ή ακόμη και περισσότερων, αλλά με ξεχωριστή πράξη για το καθένα π.χ. εκχώρηση απαίτησης, μεταβίβαση κυριότητας ακινήτου ή κινητού πράγματος και β) Καθολική διαδοχή = η με ενιαία πράξη μεταβίβαση όλης της περιουσίας ή τμήματος αυτής, ως συνόλου π.χ. μόνο η κληρονομική διαδοχή.
IV. ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
 1.       ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ : όταν αλλάζει το υποκείμενο του δικαιώματος ή ο φορέας της υποχρεώσεως.
2.       ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ : όταν αλλάζει το περιεχόμενο του δικαιώματος (ποσοτική ή ποιοτική).
V. ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
 1.       Έννοια : η λόγω της συνδρομής των νόμιμων προϋποθέσεων άρση της εξουσίας που δόθηκε σε συγκεκριμένο πρόσωπο για ικανοποίηση έννομου συμφέροντος και εκπλήρωση της κοινωνικής του αποστολής.
2.       Διακρίσεις απώλειας δικαιώματος :
α) Ολική ή μερική απώλεια π.χ. καταβολή οφειλής ή μέρους οφειλής.
β) Απώλεια με την βούληση ή χωρίς τη βούληση του δικαιούχου.
3.       ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥ
Η απώλεια δικαιώματος με τη βούληση του φορέα του ονομάζεται “διάθεση” (με εναλλακτική ορολογία “απαλλοτρίωση”) και μπορεί να συνίσταται:
  • Σε εκποίηση, δηλαδή μεταβίβαση του δικαιώματος σε άλλον με σύμβαση (αχ εκχώρηση απαιτήσεως ή μεταβίβαση κυριότητας πράγματος) ή
  • Σε επιβάρυνση του δικαιώματος με τη σύσταση ενός άλλου, που περιορίζει τις εξουσίες που απορρέουν από το πρώτο (αχ η παραχώρηση υποθήκης ή επικαρπίας) ή
  • Σε παραίτηση, με την οποία επέρχεται απόσβεση του δικαιώματος (δεν περιέρχεται σε άλλο πρόσωπο).
4.       ΑΠΩΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥ
Α) Θάνατος φυσικού πρόσωπου ή λήξη εκκαθάρισης νομικού πρόσωπου.
Β) Ολική καταστροφή αντικειμένου του δικαιώματος.
Γ) Παρέλευση αποσβεστικής προθεσμίας
Δ) Αναγκαστική απαλλοτρίωση
Ε) Αναγκαστικός Πλειστηριασμός

 
Βιβλιογραφία:
Δημήτριος Η. Παπαστερίου, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, Τεύχη ΙΑ & ΙΒ, Εκδόσεις ΣΑΚΚΟΥΛΑ, 1998
Κωνσταντίνος Παναγόπουλος, Εισαγωγή στο δίκαιο και στο Αστικό Δίκαιο, Εκδόσεις Δίκαιο & Οικονομία, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, 1999


ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ – ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΚΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Ι. ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
Έννοια: η χρήση της εξουσίας που ενυπάρχει στο δικαίωμα από το φορέα του.
ΙΙ. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΑΣΚΗΣΕΩΣ
Α. Απόλαυση Ωφελειών
Β. Διάθεση δικαιώματος (μόνο από τον δικαιούχο) : η πράξη με την οποία επέρχεται άμεση μεταβολή στο δικαίωμα, η οποία γίνεται με τη βούληση του δικαιούχου και συνίσταται σε μεταβίβαση, αλλοίωση, επιβάρυνση ή κατάργηση (απόσβεση) του.
Γ. Προστασία Δικαιώματος : είτε αυτοδύναμα από τον φορέα είτε με τη σύμπραξη της δικαστικής αρχής.
ΙΙΙ. ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ
Το δικαίωμα ασκείται : από τον φορέα του ή από τρίτο πρόσωπο (αντιπρόσωπο).
ΙV. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
Α. ΕΝΝΟΜΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Η προστασία των δικαιωμάτων ανατίθεται σε πρόσωπα, που παρέχουν εγγυήσεις αμερόληπτης κρίσης -> δικαστές
  • 20 παρ. 1 Σ «καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ’ αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή συμφέροντα του, όπως ο νόμος ορίζει»
  • 26 παρ. 3 Σ «η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια. οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του ελληνικού λαού»
Αστικό Δικονομικό Δίκαιο/Πολιτική Δικονομία: σύστημα κανόνων δικαίου το οποίο καθορίζει τον τρόπο επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών και της διεξαγωγής των πολιτικών δικών.
Η ένδικη προστασία αποτελεί τον κανόνα. Απαγορεύεται η αυτοδύναμη προστασία εκτός από τρεις εξαιρέσεις που προβλέπει ο νόμος
Β. ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
1. ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ 282-283 ΑΚ γενικές διατάξεις 985-986,1008 και 1079 ΑΚ
282 ΑΚ Ορισμός : «είναι η ικανοποίηση της αξίωσης από το δικαιούχο αυτοδύναμα και χωρίς τη βοήθεια της αρχής».
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ όταν συντρέχουν όλα τα παρακάτω στοιχεία:
α) το πρόσωπο που αυτοδικεί ως φορέας αξιώσεως
β) η βοήθεια της αρχής να μην μπορεί να φτάσει έγκαιρα
γ) αναβολή στην ικανοποίηση της αξίωσης
δ) κίνδυνος από την αναβολή να ματαιωθεί ή να δυσκολευτεί σημαντικά η πραγμάτωση της αξίωσης
ε) πράξη αυτοδικίας -> 1. Αφαίρεση πράγματος, 2. Καταστροφή ή βλάβη, 3. Αυτοδύναμος εξαναγκασμός οφειλέτη, 4. Αυτοδύναμη κράτηση οφειλέτη
στ) τήρηση απαιτούμενου μέτρου

2. ΑΜΥΝΑ 284 ΑΚ (να διατηρηθεί η κατάσταση που υπάρχει)
284 ΑΚ Ορισμός: «η επιβαλλόμενη υπεράσπιση για να αποτραπεί παρούσα και άδικη επίθεση».
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΑΞΗ εάν συντρέχουν τα κατωτέρω στοιχεία:
α) ΕΠΙΘΕΣΗ = κάθε συμπεριφορά που θέτει σε κίνδυνο ή προσβάλλει πρόσωπο ή αγαθά ορισμένου προσώπου.
β) ΑΔΙΚΗ = η επίθεση που κατά αντικειμενική κρίση είναι αντίθετη προς τους κανόνες του δικαίου
ΠΑΡΟΥΣΑ = όταν άρχισε και βρίσκεται σε εξέλιξη
γ) Κατά του ίδιου ή τρίτου
ΤΡΙΤΟΣ = πρόσωπο αόριστο ή κύκλος αόριστων προσώπων, συγγενής ή φίλος, γνωστός ή άγνωστος, χωρίς να απαιτείται η παρουσία ή η απουσία του προσβαλλόμενου ή η σύμφωνη ή αντίθετη θέλησή του.
δ) επιβαλλόμενη υπεράσπιση

3. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ 285,286 ΑΚ
Έννοια: εκείνη η κατάσταση κατά την οποία προξενείται καταστροφή ξένου πράγματος, εφόσον η καταστροφή αυτή είναι αναγκαία για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος που απειλεί δυσανάλογα μεγαλύτερη ζημία σ’ αυτόν που επιχείρησε την καταστροφή ή σε άλλον.
α) Καταστροφή (κάθε πράξη που συνιστά το πράγμα άχρηστο για τον σκοπό που προοριζόταν) ξένου πράγματος
β) ανάγκη καταστροφής
γ) κίνδυνος (κατάσταση εξαιτίας της οποίας προσεγγίζει η δυνατότητα να επέλθει μία βλάβη) επικείμενος (αναμένεται με πιθανότητα στο άμεσο χρονικό διάστημα)
δ) κίνδυνος που να απειλεί ζημία δυσαναλόγως μεγαλύτερη
ε) απειλή ζημίας είτε γι’ αυτόν που καταστρέφει είτε για τρίτο
286 ΑΚ Η υποχρέωση για αποζημίωση
Α. Υποχρέωση για αποζημίωση σε υπαίτια κατάσταση ανάγκης όταν ο δράστης καταστροφέας ξένου πράγματος προκάλεσε υπαίτια τον κίνδυνο.
Β. Υποχρέωση για εύλογη αποζημίωση σε ανυπαίτια κατάσταση ανάγκης : ο κίνδυνος προκλήθηκε από φυσικό γεγονός ή υπαιτιότητα τρίτου.
Γ. Αναγωγή στο πρόσωπο που ωφελήθηκε από την καταστροφή.


Βιβλιογραφία
Δημήτριος Η. Παπαστερίου, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, Τεύχος Ι/α, Εκδόσεις ΣΑΚΚΟΥΛΑ, 1998

ΠΗΓΗ: http://dimitriosmoridis.wordpress.com/3%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου