Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΣΥΡΡΟΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΤΣΑΛΗ)



ΕΝΝΟΙΑ ΣΥΡΡΟΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
Το ειδικό μέρος του ΠΚ έχει ως συστηματική του βάση του συμπεριφορά του ένα μόνο έγκλημα. Δεν είναι όμως σπάνια η περίπτωση που η συμπεριφορά ενός δράστη εμφανίζεται ποινικά πολυδιάστατη συνιστά δηλ άλλοτε αληθινά και άλλοτε μόνο φαινομενικά τέλεση όχι ενός αλλά περισσοτέρων εγκλημάτων. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει συρροή εγκλημάτων.
Η συρροή αποτελεί ιδιαίτερη (ειδική) εμφάνιση του εγκλήματος που με την ειδικότερη μορφή της ως αληθινή και όχι απλώς ως φαινομενική συρροή προβλέπεται από τις διατάξεις των άρθρων 94 έως 98 ΠΚ.

ΜΟΡΦΕΣ ΣΥΡΡΟΗΣ
Η συρροή διακρίνεται σε τέσσερις μορφές που διασταυρώνονται μεταξύ τους και συγκροτούν δύο ενότητες.
Έχουμε τη διάκριση αφενός σε πραγματική (υλική) και σε κατ΄ ιδέαν (τυπική) συρροή και αφετέρου σε φανομένη συρροή (ή συρροή νόμων) και σε αληθινή συρροή (ή συρροή εγκλημάτων).
Πραγματική και κατ΄ ιδέαν συρροή
Πραγματική συρροή υπάρχει όταν τα περισσότερα εγκλήματα πραγματώθηκαν με περισσότερες πράξεις.
Κατ΄ ιδέαν συρροή υπάρχει όταν τα περισσότερα εγκλήματα πραγματώθηκαν με μία και μόνο πράξη.
Οι  αντίστοιχοι όροι υλική και τυπική αναφέρονται σε παλαιότερη βιβλιογραφία.
Οι όροι πραγματική και κατ΄ ιδέαν συρροή δημιουργούν κίνδυνο παρανοήσεων. Ο όρος πραγματική συρροή θέλει να δηλώσει ότι η συρροή οφείλεται σε δύο πράξεις ενώ στην καθημερινή γλώσσα χρησιμοποιείται ως αληθινή. Αντίστοιχα ο όρος κατ΄ ιδέαν συρροή θέλει να δηλώσει ότι η συρροή οφείλεται σε μία και μόνο πράξη Εντούτοις δημιουργεί την εντύπωση ότι συρροή υπάρχει μόνο στη σκέψη μας ότι είναι μόνο ιδέα μας.
Παραδείγματα πραγματικής συρροής: ο Α τραυματίζει τον Β και στη συνέχεια τραυματίζει με άλλο πλήγμα τον Γ ή ο Α αφαιρεί με σκοπό ιδιοποίησης από την τσέπη του Β μια τσιγαροθήκη και από την τσέπη του Γ 100 ευρώ (ομοειδής πραγματική συρροή δύο σωματικών βλαβών ή δύο κλοπών).
Παραδείγματα κατ΄ ιδέαν συρροής: ο Α με έναν πυροβολισμό τραυματίζει τον Β και τον Γ ή με μια φράση του προσβάλει την τιμή δύο ανθρώπων (ομοειδής κατ΄ ιδέαν συρροή δύο σωματικών βλαβών ή δύο εξυβρίσεων) ο Α με ένα πυροβολισμό τραυματίζει ένα άτομο και θανατώνει κάποιο άλλο ή ο πατέρας Α αποπλανεί την κόρη του νεωτέρα των 15 ετών (ετεροειδής κατ΄ιδέαν συρροή σωματικής βλάβης και ανθρωποκτονίας ή αποπλάνησης παιδιού και αιμομιξίας).
Προβληματική θεωρείται η δυνατότητα ύπαρξης κατ΄ ιδέαν συρροής μεταξύ εγκλημάτων παράλειψης όπως και μεταξύ εγκλημάτων ενέργειας αφενός και εγκλημάτων παράλειψης αφετέρου.
(α) Δεκτό γίνεται ότι σε περίπτωση έλλειψης φυσικής συμπεριφοράς αποβλέπουμε στην ταυτότητα της πραγματικής κατάστασης από την οποία απορρέει κάθε φορά η ανάγκη και η επιταγή της παραλειφθείσας ενέργειας. Πχ κατ΄ ιδέαν θα συρρέουν οι περισσότερες ανθρωποκτονίες της μητέρας που δεν διασώζει τα παιδιά της από τον ίδιο κίνδυνο όπως και οι κακόβουλες παραβιάσεις εκ μέρους του  πατέρα της υποχρέωσης προς διατροφή που έχει απέναντι στα παιδιά του.
(β)Επίσης κατ΄ ιδέαν συρροή είναι δυνατή όταν από την πλευρά του ενός ή του άλλου εγκλήματος εμφανίζεται η ιδιάζουσα μορφή της σύνθετης συμπεριφοράς που επιτελεί έργο μεσολαβητή μεταξύ της ενέργειας και της παράλειψης. Λχ κάποιος οδηγός αυτοκινήτου παρασύρει και τραυματίσει σε ερημικό δρόμο ένα ποδηλάτη και τον εγκαταλείψει αδιαφορώντας για την τύχη του, αβοήθητο, η δια παραλείψεως έκθεση του αρθρου 306 ΠΚ θα συρρέει κατ΄ ιδέαν με την αξιόποινη πράξη της φυγής του οδηγού του άρθρου 43 ΚΟΚ.
Αληθινή και φαινομένη συρροή
Η διάκριση αυτή δεν προβλέπεται ρητά από τον νόμο.
Αληθινή συρροή υπάρχει τόσο σε περίπτωση πραγματικής όσο και κατ΄ ιδέαν συρροής, όταν η κοινωνική απαξία όλης της πολυδιάστατης συμπεριφοράς του δράστη εκφράζεται μόνο με το σύνολο των εγκλημάτων που πραγμάτωσε και έτσι μπορεί να καλυφθεί μόνο με το συνδυασμό των διατάξεων που το προβλέπουν.
Φαινομένη συρροή ή συρροή νόμων υπάρχει επίσης τόσο σε περίπτωση πραγματική όσο και κατ΄ιδέαν συρροής όταν η κοινωνική απαξία της συμπεριφοράς του δράστη εμφανίζεται μεν να είναι πολυδιάστατη και έτσι να συνιστά πολλά εγκλήματα, στην οποία όμως καλύπτεται πλήρως από το ένα από αυτά και έτσι και από τη διάταξη που το προβλέπει.
Φαινομένη συρροή εγκλημάτων έχουμε όταν η πράξη του δράστη πληροί μεν την ποινική αντικειμενική υπόσταση περισσοτέρων εγκλημάτων, η δράση του δηλ προβλέπεται και τιμωρείται από περισσότερους ποινικούς νόμους πλην όμως εφαρμόζεται μόνο ένας ποινικός νόμος, αφού ο εκάστοτε εφαρμοζόμενος νόμος αποκλείει τους άλλους εξαιτίας διαφόρων λόγων νομικής φύσεως.
Με άλλα λόγια στην αληθινή συρροή εφαρμόζονται όλοι οι νόμου τους οποίους προσβάλλει η δράση του δράστη ενώ στη φαινομένη συρροή εφαρμόζεται μόνο ένας.
Πρακτική σημασία της διάκρισης σε φαινομένη και σε αληθινή
Σε περίπτωση που υπάρχει φαινομένη συρροή ο δράστης ευθύνεται για την τέλεση ενός μόνο εγκλήματος ενώ σε περίπτωση που η συρροή είναι αληθινή ο δράστης ευθύνεται για την τέλεση περισσοτέρων εγκλημάτων.
Πρακτική σημασία της διάκρισης σε πραγματική και σε κατ΄ ιδέαν συρροή
Αλλιώς γίνεται η επιμέτρηση της ποινής όταν η συρροή είναι πραγματική και αλλιώς όταν είναι κατ΄ ιδέαν.  Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος παραμένει ο ίδιος, ικανοποίηση των αναγκών της ειδικής πρόληψης και φυσικά η αποφυγή κάθε περιττής σκληρότητας.





Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΡΡΟΗ
Διακρίνεται σε πραγματική και σε κατ΄ ιδέαν. Σε περίπτωση αληθινής κατ΄ ιδέαν συρροής συγκεκριμένα η προσμέτρηση της ποινής γίνεται κατ΄ αρχήν ευνοϊκότερα για το δράστη από ότι σε περίπτωση αληθινής πραγματικής συρροής. Αν μια συρροή είναι πραγματική ή κατ΄ ιδέαν εξαρτάται από το αν περισσότερα εγκλήματα τελέσθηκαν με  μία ή με περισσότερες πράξεις. Έτσι δημιουργούνται κατά βάση δύο ερωτήματα (α) Πότε υπάρχει ένα και πότε περισσότερα εγκλήματα του ίδιου δράστη και (β) πότε σε περίπτωση που έχουμε περισσότερα εγκλήματα αυτά τελέσθηκαν με μια ή με περισσότερες πράξεις του ιδίου δράστη.
Πότε υπάρχει μόνο ένα έγκλημα
Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει πάντα μόνο ένα έγκλημα και επομένως θέμα συρροής δεν γεννάται έστω και αν η συμπεριφορά του δράστη μπορεί ενδεχομένως να αναλυθεί σε περισσότερες μερικότερες πράξεις.
(α) Ένα έγκλημα υπάρχει πάντα στην περίπτωση της ενότητας από το νόμο. Η ονομαζόμενη ενότητα από το νόμο υπάρχει, όταν από την ίδια την περιγραφή ενός εγκλήματος στο νόμο προκύπτει, ότι και αν ακόμη η συμπεριφορά του δράστη ανταποκρίνεται περισσότερες φορές στα στοιχεία που το συγκροτούν υπάρχει μόνο ένα έγκλημα. Λχ ο Α επιφέρει τρία γρονθοκοπήματα κατά του Β ή ο Γ εισέρχεται στο ξένο σπίτι του Δ και αφαιρεί  με σκοπό παράνομης ιδιοποίησης 1000 ευρω, ένα χρυσό βραχιόλι και ένα μηχάνημα CD.
(β) Ένα έγκλημα υπάρχει και στην περίπτωση του λεγόμενου ενιαίου αποτελέσματος.
(γ) Ένα έγκλημα υπάρχει και στην περίπτωση του αθροιστικού εγκλήματος. Τέτοιο έγκλημα υπάρχει στις περιπτώσεις που είτε για τη θεμελίωση του αξιοποίνου είτε μόνο για επαύξησή του, η ποινική πρόβλεψη αναφέρεται ειδικά στην κατ΄ επάγγελμα ή κατά συνήθεια τέλεση ορισμένης πράξης. Στις περιπτώσεις δηλ. αυτές οι μερικότερες πράξεις του δράστη, που ενεργεί κατ΄ επάγγελμα ή κατά συνήθεια αθροίζονται και αποτελούν ένα έγκλημα, το οποίο κρίνεται ακριβώς ως αθροιστικό μερικοτέρων πράξεων, άξιο ποινικού κολασμού ή άξιο αυστηρότερης τιμώρησης. πχ στη διακεκριμένη κλοπή.
(δ) Τέλος ένα έγκλημα υπάρχει και σε όλες εκείνες τις περιπτώσεις όπου οι μερικότερες πράξεις του δράστη συνιστούν ως σύνολο μια και μόνο προσβολή της ειρήνευσης ενός ορισμένου εννόμου αγαθού.  Αυτό συμβαίνει λχ με την αιμομιξία ή με τη παραχάραξη ή σε κάποιες περιπτώσεις με την κλοπή.
Όταν ο δράστης προσέβαλε ακόμη και με μια μόνο πράξη του προσωποπαγή έννομα αγαθά που άνηκαν σε περισσότερους ανθρώπους τότε έχουμε αληθινή συρροή. Ως προσωποπαγή είναι εκείνα τα έννομα αγαθά που συνδέονται στενά  με την προσωπικότητα του ανθρώπου όπως η ζωή, η υγεία, η προσωπική ελευθερία, η τιμή, η υπόληψη και η γενετήσια ελευθερία. Και αυτό γιατί κάθε ανθρώπινη προσωπικότητα έχει αυτοτελή αξία που ως έννομο αγαθό προστατεύεται ξεχωριστά.
Πότε τα περισσότερα εγκλήματα τελέσθηκαν με μία και πότε με περισσότερες πράξεις
Σε περίπτωση που έχουμε περισσότερα εγκλήματα τίθεται το ερώτημα, αν τα εγκλήματα αυτά τελέσθηκαν με μια μόνο  πράξη οπότε υπάρχει κατ΄ιδέαν συρροή ή με περισσότερες πράξεις οπότε υπάρχει πραγματική συρροή.
Είναι  βέβαιο ότι μια μόνο πράξη υπάρχει στην περίπτωση που μια εγκληματική απόφαση υλοποιήθηκε με μία μόνο σωματική κίνηση ακόμη και αν η κίνηση αυτή προκάλεσε πολλά και διάφορα αποτελέσματα πχ στην περίπτωση που ο δράστης έριξε με μία του κίνηση μία χειροβομβίδα και σκότωσε περισσότερους ανθρώπους, τραυμάτισε άλλους και κατέστρεψε διάφορα αντικείμενα.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η εγκληματική απόφαση πραγματώνεται με μία σειρά από σωματικές κινήσεις του δράστη που όλες μαζί συνθέτουν τη συμπεριφορά του. Πχ ο Α εισδύει μια νύκτα στην οικία της παντρεμένης Β η οποία περίμενε την επιστροφή του συζύγου της Γ με σκοπό να της προκαλέσει πλάνη ότι είναι ο σύζυγός της και να επιτύχει εξώγαμη συνουσία μαζί της. Κατά την εκτέλεση του σχεδίου του αναγνωρίστηκε από την Β οπότε κατηγορήθηκε για διατάραξη οικιακής ειρήνης αρ. 334 ΠΚ σε συρροή με απόπειρα απατηλής επίτευξης συνουσίας αρ. 341 ΠΚ.
Προσμέτρηση της ποινής
Η προσμέτρηση της ποινής σε περίπτωση αληθινής συρροής (συρροής εγκλημάτων) μπορεί θεωρητικά να γίνει με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους.
(α) Με βάση την αρχή της αριθμητικής σώρευσης όπου για κάθε έγκλημα επιβάλλεται ξεχωριστή ποινή και ο δράστης πρέπει να εκτίσει το αριθμητικό άθροισμά τους.
(β) Με βάση την ακριβώς αντίθετη αρχή που είναι η αρχή της συγχώνευσης όπου στον δράστη επιβάλλεται μία και μόνο ποινή χωρίς να έχει προηγηθεί επιμέτρηση ποινής για το καθένα από τα συρρέοντα εγκλήματα.
(γ) Με βάση την αρχή της συνολικής ποινής ή την αρχή της επαύξησης της βαρύτερης όπου για το καθένα από τα συρρέοντα εγκλήματα γίνεται επιμέτρηση της ποινής, τελικά όμως επιβάλλεται μια συνολική ποινή που αποτελείται από τη βαρύτερη ποινή, επαυξανόμενη είτε με βάση ορισμένη κλίμακα που προβλέπει ο νόμος  είτε ελεύθερα από το δικαστή.
(δ) Με βάση την αρχή της συγχώνευσης όπου για το καθένα από τα συρρέοντα εγκλήματα γίνεται επιμέτρηση της ποινής αλλά τελικά επιβάλλεται μόνο η ποινή του βαρύτερου εγκλήματος.
Ο ΠΚ ακολουθεί την αρχή της συνολικής ποινής, αν όμως είναι πρακτικά αδύνατη η επιβολή της τότε ο ΠΚ ακολουθεί την αρχή της αριθμητικής σώρευσης.

Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΣΥΡΡΟΗ
Η φαινομένη συρροή δεν συνιστά αληθινή συρροή δύο ή περισσοτέρων εγκλημάτων. Στην πραγματικότητα αποτελεί συρροή δύο ή περισσοτέρων ποινικών νόμων που φαίνονται να διεκδικούν την εφαρμογή τους επί της συγκεκριμένης περιπτώσεως, ενώ μόνο ένας από αυτούς μπορεί και πρέπει να εφαρμοσθεί. Και τούτο γιατί αυτός μόνος του καλύπτει ολόκληρη την κοινωνική απαξία της συμπεριφοράς του δράστη. Τούτο συμβαίνει σε τρεις περιπτώσεις.
(α) Στην περίπτωση της ειδικότητας. Σχέση ειδικότητας ανάμεσα σε δύο ποινικές διατάξεις υπάρχει όταν η έννοια του εγκλήματος που προβλέπει η μια περιλαμβάνει όλα τα συστατικά της έννοιας του εγκλήματος που προβλέπει η άλλη προσθέτοντας σε αυτά τουλάχιστον και ένα άλλο. Πχ η μητέρα που σκοτώνει εκ προθέσεως κατά τον τοκετό το παιδί της πληρεί με την πράξη της όχι μόνο την ποινική υπόσταση της παιδοκτονίας  303  ΠΚ αλλά και αυτή της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως 299 ΠΚ.. Εντούτοις θα εφαρμοστεί η διάταξη περί παιδοκτονίας αφού είναι ειδική σε σχέση με τη γενική διάταξη του 299 ΠΚ.
(β) Στην περίπτωση της απορρόφησης. Σχέση απορρόφησης ανάμεσα σε δύο ποινικές διατάξεις υπάρχει όταν η μία προβλέπει βαρύτερο έγκλημα που η κοινωνική του απαξία καλύπτει την κοινωνική απαξία του ελαφρύτερου εγκλήματος αυτού δηλ που προβλέπει η άλλη διάταξη. Έτσι ο ποινικός κολασμός για το βαρύτερο έγκλημα ικανοποιεί ταυτοχρόνως και την ποινική αξίωση για τον κολασμό του ελαφρύτερου.  Στην περίπτωση αυτή η διάταξη που προβλέπει το βαρύτερο έγκλημα απορροφά την άλλη που προβλέπει το ελαφρύτερο.
(γ) Στην περίπτωση της επικουρικότητας. Σχέση επικουρικότητας μιας ποινικής διάταξης σε σχέση με άλλες υπάρχει όταν ρητά ορίζεται ή έστω σιωπηρά προκύπτει από το περιεχόμενό της, ότι τότε μόνο εφαρμόζεται, ενόσω δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής άλλης ποινικής διάταξης που κατά κανόνα τιμωρεί την πράξη αυστηρότερα. Σε μια τέτοια περίπτωση η πρώτη διάταξη είναι διάταξη επικουρική σε σχέση με τη δεύτερη που είναι η κύρια και που μόνο αυτή εφαρμόζεται σύμφωνα με τον ερμηνευτικό κανόνα ότι η κύρια διάταξη υπερισχύει της επικουρικής.
Μια φαινομένη κατ΄ ιδέαν συρροή μπορεί να οφείλεται τόσο σε σχέση ειδικότητας ΄σο και σε σχέση απορρόφησης ή επικουρικότητας ενώ μια φαινομένη πραγματική συρροή μπορεί να στηρίζεται μόνο σε σχέση απορρόφησης ή επικουρικότητας ανάμεσα στις διάφορες διατάξεις.
Φαινομένη κατ΄ ιδέαν συρροή
Έχουμε σε περίπτωση ειδικότητας. Τέτοια σχέση (σχέση υπαλλήλου) υπάρχει :
(α) Ανάμεσα στη διάταξη που προβλέπει το βασικό έγκλημα και στις διατάξεις που προβλέπουν τις παραλλαγές του δηλ τις διακεκριμένες ή προνομιούχες μορφές του πχ οι διατάξεις για την επικίνδυνη, βαριά και τη θανατηφόρα σωματική βλάβη.
(β) Ανάμεσα στη διάταξη που προβλέπει το βασικό έγκλημα και στις διατάξεις που προβλέπουν τα νοηματικά συγγενή με αυτό ιδιώνυμα εγκλήματα. Οι διατάξεις που προβλέπουν τα ιδιώνυμα εγκλήματα είναι ειδικές σε σχέση με τη διάταξη που αφορά το βασικό. Πχ η διάταξη του αρ.312 για τα σωματική βλάβη ανηλίκων σε σχέση με εκείνη του αρ. 308 για την απλή σωματική βλάβη.
(γ) Ανάμεσα στις διατάξεις που προβλέπουν πολύπρακτα  εγκλήματα και στις διατάξεις που προβλέπουν τις πράξεις που αποτελούν τα συστατικά τους. Πχ η διάταξη για βιασμό 336 ΠΚ που αποτελεί πολύπρακτο έγκλημα είναι ειδική σε σχέση με τη διάταξη που προβλέπει την παράνομη βία 330 ΠΚ.
Σε περίπτωση απορρόφησης. Σχέση απορρόφησης υπάρχει:
(α) Ανάμεσα στη διάταξη και τα συστατικά στοιχεία του εγκλήματος που προβλέπει, χαρακτηρίζονται από άλλη διάταξη ως λόγος επίτασης της ποινής άλλου βαρύτερου εγκλήματος. Λχ η διάταξη για το θανατηφόρο βιασμό 340 ΠΚ σε συνδ.336 και 29 ΠΚ απορροφά τη διάταξη για την ανθρωποκτονία εξ αμελείας 302 ΠΚ.
(β) Ανάμεσα στις διατάξεις που προβλέπουν εγκλήματα βλάβης ορισμένου έννομου αγαθού και στις διατάξεις που προβλέπουν εγκλήματα συγκεκριμένης διακινδύνευσης του ιδίου έννομου αγαθού πχ η διάταξη της εκ προθέσεως ανθρωποκτονίας 299 ΠΚ απορροφά τη διάταξη για την έκθεση 306 ΠΚ.
Σε περίπτωση επικουρικότητας. Σχέση επικουρικότητας υπάρχει:
(α) Ανάμεσα σε δύο ποινικές διατάξεις όταν στη μια από αυτές περιλαμβάνεται η καλούμενη ρήτρα επικουρικότητας ορίζεται δηλ ρητά ότι μόνο τότε η διάταξη αυτή εφαρμόζεται όταν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη. Σε μια τέτοια περίπτωση επομένως η διάταξη που περιέχει αυτή τη ρήτρα υποχωρεί μπροστά στην άλλη που τιμωρεί την πράξη αυστηρότερα. Πχ η διάταξη για εξύβριση 361 ΠΚ δεν εφαρμόζεται εφόσον μπορεί να εφαρμοστεί η διάταξη για τη δυσφήμηση 362 ΠΚ και ότι είναι επικουρική απέναντί της.
Φαινομένη πραγματική συρροή
Σε περίπτωση πραγματικής συρροής όπου τα περισσότερα εγκλήματα πραγματώθηκαν με ξεχωριστές πράξεις το καθένα τους, ο χρόνος τέλεσης των εγκλημάτων αυτών αναγκαστικά διαφέρει. Κάποιο έγκλημα τελέσθηκε πριν και κάποιο μετά από το άλλο. Έτσι η φαινομένη συρροή ανάμεσα στις διατάξεις που το προβλέπουν σημαίνει άλλοτε ότι η πράξη που προηγείται και άλλοτε ότι η πράξη που έπεται χρονικά δεν τιμωρείται.
Έτσι η φαινομένη πραγματική συρροή εμφανίζεται πρακτικά σε δύο μορφές, είτε ως μη τιμωρητή προηγούμενη (πρότερα) πράξη είτε ως μη τιμωρητή επομένη (ύστερα) πράξη.
(α) Μη – τιμωρητή προηγούμενη πράξη.
Μια τέτοια μορφή φαινομενικής πραγματικής συρροής μπορεί να στηρίζεται είτε σε σχέση απορρόφησης (υπάρχει όταν ένα έγκλημα τελείται με τον αποκλειστικό σκοπό να καταστήσει δυνατή την τέλεση ενός άλλου βαρύτερου εγκλήματος που και αυτό στρέφεται εναντίον του ιδίου συγκεκριμένου εννόμου αγαθού, πχ η  πράξη της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας 381 ΠΚ είναι μη-τιμωρητή προηγούμενη πράξη της κλοπής 372 ΠΚ) είτε  και σε σχέση επικουρικότητας (συνιστά η απόπειρα απέναντι στο ολοκληρωμένο έγκλημα ή κατ΄  εξαίρεση αξιόποινες προπαρασκευαστικές πράξεις απέναντι στην απόπειρα ή στο ολοκληρωμένο έγκλημα, μια τέτοια περίπτωση συνιστά η απλή συνέργεια ως ελαφρύτερη μορφή συμμετοχής από τις βαρύτερες. Η επικουρικότητα του τιμωρητού της απόπειρας δεν καταλύεται ούτε και στην περίπτωση που ανάμεσα στην πράξη της απόπειρας και σε εκείνη που συνιστά ολοκλήρωση μεσολαβεί έστω και μεγάλο χρονικό διάστημα πχ οι ληστές που επιχείρησαν χωρίς επιτυχία να διαρρήξουν ένα χρηματοκιβώτιο και αποχωρούν και επανέρχονται μετά από καιρό όπου και επιτυγχάνουν).
(β) Μη-τιμωρητή επόμενη πράξη.
Και αυτή η μορφή φαινομένης πραγματικής συρροής μπορεί να στηρίζεται είτε σε σχέση απορρόφησης (υπάρχει όταν το χρονικά επόμενο έγκλημα αποτελεί τρόπο ουσιαστικής αποπεράτωσης του προηγούμενου εγκλήματος οπότε βέβαια και τα δύο στρέφονται εναντίον του ιδίου συγκεκριμένου εννόμου αγαθού του ίδιου φορέα πχ όταν ο ληστής πουλά κλεμένο πράγμα, δεν έχουμε τη διάταξη της υπεξαίρεσης αλλά τη κοπή) είτε σε σχέση επικουρικότητας.(περίπτωση μη τιμωρητής επόμενης πράξης που στηρίζεται σε σχέση επικουρικότητας συνιστούν οι χρονικά επόμενες  μορφές συμμετοχής στις χρονικά προηγούμενες.πχ αν ο ηθικός αυτουργός συνεργεί και στην τέλεσή τους τότε η συνέργεια είναι μη τιμωρητή επόμενη πράξη της ηθικής αυτουργίας.



ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΣΥΡΡΟΗ
Αμφισβητούμενο είναι το θέμα εάν μπορεί σε περίπτωση μιας φαινομένης συρροής είτε πραγματικής είτε κατ΄ ιδέαν να αναβιώσει μια διάταξη που είχε υποχωρήσει όταν η διάταξη που έχει επικρατήσει δεν μπορεί για ένα οποιονδήποτε λίγο να εφαρμοσθεί.

ΤΟ ΚΑΤ΄  ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑ
Το λεγόμενο κατ΄εξακολούθηση έγκλημα (το εξακολουθούν έγκλημα) δεν είναι ένα μόνο έγκλημα αλλά αποτελεί μια ενότητα περισσοτέρων εγκλημάτων που έχουν μεν τελεσθεί με περισσότερες ξεχωριστές πράξεις, πλην όμως εμφανίζουν ορισμένα κοινά και συνεκτικά μεταξύ τους χαρακτηριστικά.
Στο κατ΄ εξακολούθηση έγκλημα πρέπει να συντρέχουν τα ακόλουθα επιμέρους στοιχεία:
(α) Τα περισσότερα εγκλήματα πρέπει να προσβάλλουν το ίδιο έννομο αγαθό.
(β) Τα περισσότερα εγκλήματα πρέπει να προσβάλλουν τον ίδιο πρωταρχικό (πρωτεύοντα) κανόνα δικαίου.
(γ) Τα περισσότερα εγκλήματα πρέπει να εμφανίζουν μια σχετική έστω εξωτερική ομοιομορφία που συνίσταται όχι στο ότι τελέσθηκαν με τον ίδιο τρόπο αλλά ότι η τέλεσή τους προέκυψε μέσα από τις ίδιες συνθήκες ζωής του δράστη, έτσι ώστε να αποτελούν με αυτή την έννοια ομοιόμορφη εκδήλωσή της σε μια ορισμένη φάση της.
(δ) Τα περισσότερα εγκλήματα πρέπει να συνδέονται μεταξύ τους με μια ορισμένης μορφή ενότητα δόλου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου