ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΗ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ (ΑΡΘΡΟ 44 ΠΚ) ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟ

ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΗ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ

Η διάκριση της απόπειρας σε πεπερασμένη και μη-πεπερασμένη (ή άλλως, ολοκληρωμένη ή ανολοκλήρωτη) μνημονεύεται συνήθως σε σχέση με την υπαναχώρηση (άρθ. 44 ΠΚ).

Άλλες είναι οι έννομες συνέπειες αν ο δράστης υπαναχωρήσει από πεπερασμένη απόπειρα και άλλες αν υπαναχωρήσει από μη-πεπερασμένη απόπειρα.

Πεπερασμένη είναι η απόπειρα, όταν ο δράστης πιστεύει ότι έχει πράξει όλα όσα κατά το σχέδιό του ήταν απαραίτητα για την πλήρωση της α.υ. Μη-πεπερασμένη αντίθετα είναι η απόπειρα, όταν ο δράστης πιστεύει ότι πρέπει να τελέσει και άλλες πράξεις για να πραγματώσει την α.υ. Θεμέλιο της διάκρισης είναι η υποκειμενική παράσταση του δράστη (τι πιστεύει) και όχι η αντικειμενική κατάσταση των πραγμάτων.

Παράδειγμα:	Αξιόποινο του Α:
Η Α δίνει στον Β τρεις δόσεις δηλητήριο, πιστεύοντας ότι αυτές είναι υπεραρκετές για να τον σκοτώσει.	Έχουμε πεπερασμένη απόπειρα διότι ο Α έπραξε όλα όσα κατά το σχέδιό του ήταν αναγκαία για την επέλευση της θανάτωσης του παθόντος.
Η Α δίνει στο Β μία από τις τρεις δόσεις για να τον σκοτώσει, ενώ η θανάτωση του παθόντος επέρχεται και με τη μία δόση, αλλά κατά την παράσταση του δράστη απαιτούνται τρεις.	Έχουμε μη-πεπερασμένη απόπειρα διότι ο Α πιστεύει ότι πρέπει να δώσει και τις τρεις δόσεις για την πραγμάτωση της α.υ.

Πεπερασμένη απόπειρα και τετελεσμένο έγκλημα:

Το καίριο ερώτημα είναι: γιατί η πεπερασμένη απόπειρα τιμωρείται ελαφρύτερα από το τετελεσμένο έγκλημα; Εφόσον η ενοχή αμφοτέρων είναι η ίδια, με την πεπερασμένη απόπειρα τίθεται το πλήρες άδικο του εγκλήματος. Υποστηρίζεται ότι η τιμώρηση τους πρέπει να είναι η ίδια είτε πρόκειται για πρόσφορη είτε για απρόσφορη απόπειρα. Η άποψη όμως αυτή δεν έχει επικρατήσει.

Ορθότερη είναι η άποψη να τιμωρείται ο δράστης ηπιότερα στην πεπερασμένη απόπειρα από το τετελεσμένο έγκλημα γιατί αν εξομοιώναμε την ποινή θα οδηγούμασταν να τιμωρούμε ένα δράστη που έριξε ένα γραμμάριο δηλητήριο (ενώ η θανατηφόρα δόση ήταν 8 γραμμάρια) με ισόβια κάθειρξη.

Επομένως, αν ο δράστης πίστευε ότι στο κρεβάτι κοιμόταν κάποιος ενώ ήταν κενό και πυροβολούσε για να τον σκοτώσει, τότε θα ευθύνεται με τις διατάξεις της απρόσφορης απόπειρας.