ΑΠΑΝΤΗΜΕΝΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΤΑΚΤΗΡΙΩΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ 2014-2015

Θέμα 1^ο : Οι συνέπειες της συνταγματικής κατοχύρωσης της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας:

Το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας κατά την οποία ο Λαός είναι το ανώτατο όργανο του κράτους ή ο φορέας της κρατικής εξουσίας. Την αρχή καθιέρωσε για πρώτη φορά το Σύνταγμα της Τροιζήνας και μετά το Σύνταγμα του 1864.

Το ισχύον Σύνταγμα περιέλαβε στο άρθρο 1 παρ. 3 τη διατύπωση ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό (υπό στενή έννοια το εκλογικό σώμα), υπάρχουν υπερ αυτού και του Έθνους (δηλαδή και του απόδημου Ελληνισμού) και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Τον όρο «Έθνος» χρησιμοποιεί και το άρθρο 51 παρ. 2 του Συντάγματος.

Από την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας συνάγοντας οι ακόλουθες συνέπειες:

1. Ο Λαός πρέπει να αποτελείται καταρχήν από όλους τους ενήλικους πολίτες (άρθρο 51 παρ. 3).
2. Ο Λαός ως ανώτατο όργανο του κράτους ασκεί αποκλειστικά την αναθεωρητική λειτουργία. Την αρμοδιότητα αυτή του Λαού κατοχύρωσαν όλα τα Συντάγματα μετά το 1864. Το άρθρο 110 αναθέτει την αναθεώρηση των μη θεμελιωδών διατάξεων του στην αποκλειστική αρμοδιότητα της βουλής και αποκλείει οποιαδήποτε σύμπραξη του Προέδρου της Δημοκρατίας.
3. Υπό την ισχύ των Συνταγμάτων του 1864, 1911 και 1952, το τεκμήριο αρμοδιότητας μιλούσε υπέρ του Λαού και κατά του Βασιλέα. Δηλαδή ο Λαός είχε όχι μόνο τις αρμοδιότητες τις οποίες του μεταβίβαζε ρητά το Σύνταγμα αλλά και όλες εκείνες που δεν μεταβιβάζονταν από το Σύνταγμα ρητά σε άλλα όργανα. Η διάταξη του άρθρου 50 έχει διαφορετική σημασία δεδομένου ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι όργανο της λαϊκής κυριαρχίας. Η διάταξη θεσπίζει τεκμήριο αρμοδιότητας υπέρ της κυβέρνησης για θέματα εκτελεστικής λειτουργίας και υπέρ της βουλής για θέματα νομοθετικής λειτουργίας και επιβεβαιώνει την κοινοβουλευτική μορφή του πολιτεύματος.

Η διάταξη του άρθρου 120 παρ. 3 του Συντάγματος η οποία δεν περιλαμβανόταν στα προηγούμενα Συντάγματα ρυθμίζει την ποινική δίωξη του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας. Ειδικότερα η διάταξη ορίζει ο σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί έγκλημα και ότι η παραγραφή του αρχίζει από την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας. Η διάταξη δεν καθορίζει το χαρακτήρα του εγκλήματος αλλά το άρθρο 134 παρ. 2 του Ποινικού Κώδικα χαρακτηρίζει το σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας ως κακούργημα (εσχάτης προδοσίας).

(απαντημένο από Συνταγματικό Δίκαιο του Ράικου)