ΣΟΣ ΣΟΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΑΤΑΚΤΗΡΙΕΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 2015-2016

ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΣΤΟΧΗΜΑ ΒΟΛΗΣ

Ο Α αποφασίζει να σκοτώσει τον Β και του στήνει ενέδρα κοντά στο σπίτι του. Μόλις τον βλέπει να πλησιάζει τον πυροβολεί αλλά αστοχεί. Ο Β αρχίζει να τρέχει και μόλις φτάνει στο σπίτι του Γ για να σωθεί, σκαρφαλώνει στο φράκτη και πηδά περνώντας από τον κήπο σπάει δύο τριανταφυλλιές. 

Πιστεύοντας ότι ξέφυγε από τον Α βγαίνει από την αυλή του Γ στο δρόμο. Τότε δέχεται νέο πυροβολισμό από τον Α, ο οποίος τον τραυματίζει στον ώμο. Ενώ ο Α τον καταδιώκει κρύβεται πίσω από ένα περίπτερο.

Ο Ε, φίλος του Β που έτρεξε σε βοήθεια του Β, του δίνει ποσότητα δυναμίτιδας την οποία ο Β πετά στον Α που είχε πλησιάσει επικίνδυνα τον Β και ήταν έτοιμος να τον πυροβολήσει. Ο Α σκοτώνεται.

Συγχρόνως όμως προκαλούνται από την έκρηξη φθορές στο σταθμευμένο αυτοκίνητο του Ζ.

Ερωτάται:

(α) Πως αξιολογείται η συμπεριφορά του Β;

(β) Πως αξιολογείται τη συμπεριφορά του Β, αν ο Β νόμιζε πως τον πυροβολούσε ο άσχετος Θ, ενώ τον πυροβολούσε ο Α και σκότωσε κατά λάθος τον Θ;

(γ) Ποια θα ήταν η ευθύνη του Β αν πυροβολούσε τον Α αλλά αστοχούσε και σκότωνε τον άσχετο Ι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (α) 

Ο Β αρχικά διέπραξε  διατάραξη οικιακής ειρήνης (άρθ. 334 ΠΚ) και φθορά ξένης ιδιοκτησίας (άρθ. 381 ΠΚ) εναντίον του Γ, αφού εισήλθε στην κατοικία του και έσπασε δύο τριανταφυλλιές του. Οι πράξεις του, όμως, δεν είναι τελικά άδικες γιατί αίρεται το άδικό τους λόγω κατάστασης ανάγκης, αφού συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις του άρθ. 25 ΠΚ. Υπάρχει κίνδυνος (=ο Α τον κηνυγά να τον σκοτώσει), παρών κίνδυνος (=ο Α εξακολουθεί να τον ψάχνει να τον σκοτώσει), άλλως αναπότρεπτος (=δεν προκύπτει από το πρακτικό να μπορούσε να πράξει αλλιώς ο Β), χωρίς υπαιτιότητα του Β και το σωζόμενο έννομο αγαθό της ζωής του Β είναι σημαντικά ανώτερο από τις υλικές ζημιές του εννόμου αγαθού της ιδιοκτησίας του Γ.

Η ανθρωποκτονία του Α με την δυναμίτιδα δεν είναι άδικη, γιατί γίνεται σε κατάσταση άμυνας (άρθ. 22 ΠΚ). Συνεπώς, ο Β μένει ατιμώρητος διότι αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης του (=θανάτωση του Α).

Η προσβολή του αυτοκινήτου και η πρόκληση φθορών σε αυτό είναι μεν αναγκαία για την άσκηση του δικαιώματος άμυνας αλλά δεν θεωρείται ότι τελέστηκε σε κατάσταση άμυνας αλλά σε κατάσταση ανάγκης (άρθ. 25 ΠΚ), γιατί ο Β δεν προσέβαλε έννομο αγαθό του επιτιθέμενου αλλά τρίτου άσχετου προσώπου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (β)

Στη δεύτερη περίπτωση του πρακτικού, αν δηλαδή ο Β νόμιζε πως τον πυροβολεί ο Θ ενώ τον πυροβολούσε ο Α και σκότωσε κατά λάθος τον Θ, θα έχουμε την περίπτωση της νομιζόμενης άμυνας, η οποία εξομοιώνεται με την πραγματική πλάνη του άρθ. 30 παρ. 1 ΠΚ. Η πραγματική πλάνη του Β (=αγνοούσε τα πραγματικά περιστατικά, διότι αν τα γνώριζε δεν θα ενεργούσε έτσι) αποκλείει το δόλο του και συνεπώς θα τιμωρηθεί για ανθρωποκτονία από αμέλεια (άρθ. 302, 28 ΠΚ).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (γ)

Στην τρίτη περίπτωση το πρακτικού, κατά την οποία ο Β για να αποκρούσει την άδικη επίθεση του Α πυροβόλησε, αλλά λόγω αστοχίας του σκότωσε τον αμέτοχο στην επίθεση Ι, ο Β θα τιμωρηθεί γαι ανθρωποκτονία από αμέλεια (άρθ. 302, 28 ΠΚ). 

Πηγή: 151 πρακτικά γενικού ποινικού, συγγραφέας: Άλκης Καραγιαννόπουλος