ΑΚ 197-198 ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Η ΑΚ 288 επιβάλλει στα μέρη να εκπληρώσουν τις παροχές που πηγάζουν από καταρτισμένη σύμβαση.

Ενώ η ΑΚ 197 επεκτείνει την ευθύνη αυτή και στο προσυμβατικό στάδιο δηλαδή πριν την κατάρτιση της σύμβασης.

ΑΚ 197	ΑΚ 198
Με την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη της σύμβασης (πχ πώλησης ΑΚ 513) τα μέρη πρέπει να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη.	Το μέρος που παραβιάζει αυτή την υποχρέωση υπέχει ευθύνη προς αποζημίωση, αν προκληθεί ζημία στο άλλο μέρος.

Προϋποθέσεις προσυμβατικής ευθύνης	Παραγραφή ευθύνης από διαπραγματεύσεις	Σύμβαση για τη ρύθμιση των διαπραγματεύσεων
1.    Στάδιο διαπραγματεύσεων: Ως διαπραγματεύσεις ορίζονται οι προφορικές ή έγγραφες ανταλλαγές απόψεων μεταξύ των ενδιαφερομένων για τη σύναψη σύμβασης, με στόχο να επέλθει σύμπτωση των θέσεών τους. Αρχίζουν όταν εκδηλωθεί ενδιαφέρον (ακόμα και προφορικά ή σιωπηρά) για σύναψη σύμβασης (ακόμη και χωρίς πρόταση) (πχ κάποιος μπήκε στον Κωτσόβολο) και λήγουν είτε με την οριστική διακοπή τους (βγήκε από τον Κωτσόβολο χωρίς να πάρει τίποτα) είτε με την κατάρτιση σύμβασης (αγόρασε ένα ανεμιστήρα από τον Κωτσόβολο). Αν καταρτιστεί έγκυρη σύμβαση υπάρχει δυνατότητα προσφυγής στις διατάξεις της ευθύνης από διαπραγματεύσεις (πχ λόγω επουσιώδης πλάνης που δεν δικαιολογεί ακύρωση της σύμβασης). 2.    Αντισυναλλακτική συμπεριφορά: Κρίνεται με βάση τα πραγματικά περιστατικά (πχ αδικαιολόγητη ματαίωση της κατάρτισης της σύμβασης παρά τις διαβεβαιώσεις του ενός μέρους για το αντίθετο). Σε καμία όμως περίπτωση η έναρξη των διαπραγματεύσεων δεν δημιουργεί υποχρέωση σε κατάρτιση σύμβασης (πχ αν κάποιος μπει στον Κωτσόβολο δεν είναι υποχρεωτικό να αγοράσει). 3.    Υπαιτιότητα: Η αντισυναλλακτική συμπεριφορά πρέπει να οφείλεται σε πταίσμα του ζημιώσαντος ή του αντιπροσώπου του (ανάλογη εφαρμογή της ΑΚ 922), χωρίς να αποκλείεται και η προσωπική ευθύνη του τελευταίου, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της ΑΚ 914 επ. Με την απόδειξη της υπαιτιότητας (δόλος ή αμέλεια) στο δικαστήριο βαρύνεται ο ζημιωθείς – ενάγων. 4.    Ζημιά: Αυτή που προκλήθηκε από τη διάψευση της εμπιστοσύνης του ζημιωθέντος σχετικά με το ότι θα καταρτιζόταν η σύμβαση. Η αποζημίωση δηλαδή καλύπτει το αρνητικό διαφέρον δηλαδή τη θετική ζημιά (=δαπάνες από τη διενέργεια διαπραγματεύσεων πχ έξοδα μετακινήσεων, συμβολαιογραφικά έξοδα) και το διαφυγόν κέρδος (λόγω της απόρριψης άλλης πρότασης). 5.    Αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στο λόγο ευθύνης και στη ζημιά: Η ζημιά πρέπει να προέκυψε από τη συγκεκριμένη αντισυναλλακτική συμπεριφορά του ζημιώσαντος. Αν η ζημιά μπορούσε να επέλθει και χωρίς την αντισυναλλακτική συμπεριφορά τότε δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος.	Εφαρμόζεται αναλογικά η ΑΚ 937 (ΑΚ 198 παρ. 2) δηλαδή η σχετική αξίωση παραγράφεται μετά από 5  χρόνια που ο ζημιωθείς έλαβε γνώση της ζημιάς και του υπόχρεου σε αποζημίωση και οπωσδήποτε 20 χρόνια μετά από την πράξη.	Τα μέρη μπορούν να ρυθμίσουν με σύμβαση τον τρόπο διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων χωρίς αυτός να είναι αντίθετος στην καλή πίστη και στα χρηστά ήθη. Σκοπός είναι η ασφάλεια των διαπραγματεύσεων λόγω αοριστίας.

 Βιβλιογραφία:

Γεωργιάδης Α "Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου" σελ. 503-509