ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥ - ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ - ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή

• Πριν τον Σόλωνα κληρονομούσαν μόνο οι άρρενες κατιόντες ενώ μετά συμπεριλαμβάνονται και οι γυναίκες. Στο αττικό δίκιαιο προτιμούνται λοιπόν  πρώτα οι άρρενες κατιόντες και μετά οι θύλεις.
• Η σειρά που καλούνται στην κληρονομική διαδοχή είναι: 

1. Οι άρρενες κατιόντες (γνήσιοι)
2. Οι γνήσιες θυγατέρες εφόσον δεν υπάρχουν άρρενες κατιόντες και εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις, εφαρμόζοντες οι διατάξεις περί επικλήρων.
3. Ο πατέρας του αποβιώσαντος.
4. Οι ομοπάτριοι (από τον ίδιο πατέρα) αδελφοί και οι κατιόντες τους.
5. Οι ομοπάτριες αδελφές και οι κατιόντες τους.
6. Οι θείοι από πατρική πλευρά και οι κατιόντες τους μέχρι 5ο βαθμό.
7. Οι θείες από πατρική πλευρά και οι κατιόντες τους μέχρι 5ο βαθμό.
8. Η μητέρα του αποβιώσαντος.
9. Οι ομομήτριοι (από την ίδια μητέρα) αδελφοί και οι κατιόντες τους.
10. Οι ομομήτριες αδελφές και οι κατιόντες τους.
11. Οι θείοι από μητρική πλευρά και οι κατιόντες τους μέχρι 5ο βαθμό.
12. Οι θείες από μητρική πλευρά και οι κατιόντες τους μέχρι 5ο βαθμό.
13. Ο πλησιέστερος συγγενείς από πατρική πλευρά και όχι εξ αγχιστείας.
14. Τέλος, τίθενται οι διατάξεις περί έρημου οίκου.

Εκ διαθήκης κληρονομική διαδοχή

• Στον Σόλωνα αποδίδεται ο νόμος περί διαθηκών. Εξουσία σύνταξης διαθήκης αναγνωρίζεται μόνο σε περιπτώσεις που ο διαθέτης δεν έχει άρρενες κατιόντες οι οποίοι κληρονομούν εκτός αν τους έχει αποκληρώσει.
• Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχουν άρρενες κατιόντες, ο διαθέτης μπορεί να παρακάμψει τους εξ αγχιστείας αναθέτοτνας τη συνέχιση του οίκου του σε εξ υιοθεσίας υιό με τη σύνταξη διαθήκης.
• Ο αττικός νόμος δεν απαιτεί ιδιαίτερο συστατικό τύπο. Έγκυρες θεωρούνται και οι έγγραφες όσο και οι προφορικές διατάξεις τελευταίας βουλήσεως εφόσον το περιεχόμενό τους δεν είναι αντίθετα από το νόμο και ο διαθέτης έχει την ιδιότητα του πολίτη και τη νόμιμη ηλικία.
• Ως λόγους ακυρότητας της διαθήκης η σολώνεια νομοθεσία εισάγει την έλλειψη πνευματικής ικανότητας και την άσκηση βίας κατά του διαθέτη. Οπότε κατά τους κλασικούς χρόνους λόγοι ακυρότητας ήταν η φρενοβλάβεια, το γήρας, η σύνταξη διαθήκης υπό την επίρρεια ψυχοφαρμάκων, γυναίκας και υπό άσκηση ψυχολογικής βίας.

Η επαγωγή της κληρονομιάς

•  Επέρχεται αυτοδικαίως σους κατιόντες με το θάνατο του κληρονομουμένου, ανεξάρτητα αν πρόκειται για εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή ή εκ διαθήκης.
• Αντίθετα, οι λοιποί συγγενείς πρέπει να κάνουν σχετική αίτηση στον ανώτατο άρχοντα. Εκείνος, επιδικάζει με απόφαση την κληρονομιά στον αιτούντα εφόσον δεν υπάρχει αντιδικία. Αν υπάρχει αντιδικία, αρμόδιο για αυτή είναι το λαϊκό δικαστήριο που επιδικάζει την κληρονομιά σε αυτόν με το ισχυρότερο δικαίωμα.