Η συναίνεση και η έγκριση αποτελούν κατηγορίες της
ευρύτατης έννοιας της συγκατάθεσης.
Ως συγκατάθεση
εννοείται η δήλωση επιδοκιμασίας μίας δικαιοπραξίας ενός προσώπου από κάποιο
άλλο πρόσωπο, η οποία δήλωση απαιτείται από τον νόμο για να αναπτύξει η
δικαιοπραξία τα αποτελέσματά της.
Η συγκατάθεση παρέχεται από τρίτο πρόσωπο, διαφορετικό από τα υποκείμενα της
σχέσης που ισχυροποιείται με την παρεχόμενη συγκατάθεση. Επομένως, μέχρι να
δοθεί ή όχι η συγκατάθεση η δικαιοπραξία είναι μετέωρη. Η ΑΚ 236 δεν ορίζει ποιος είναι ο τρίτος που πρέπει να δώσει την
συγκατάθεση, ούτε ποιές είναι οι δικαιοπραξίες που απαιτούν συγκατάθεση. Η
εφαρμογή των ΑΚ 236 επ. προϋποθέτει
ότι από άλλες διατάξεις προβλέπεται πως για την επέλευση των αποτελεσμάτων της
δικαιοπραξίας απαιτείται συγκατάθεση. Αυτές οι δικαιοπραξίες διακρίνονται σε
δύο κατηγορίες: η πρώτη περιλαμβάνει δικαιοπραξίες για τις οποίες απαιτείται
συγκατάθεση προκειμένου να προστατευθεί αυτός που επιχειρεί τη δικαιοπραξία
π.χ. ΑΚ 136, 1550, 1683 ενώ στη
δεύτερη περιλαμβάνονται δικαιοπραξίες οι οποίες θίγουν έννομα συμφέροντα τρίτων
και για αυτό είναι αναγκαία η συγκατάθεσή τους π.χ. ΑΚ 229 επ., 1134 εδ β, 1937 εδ 2.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου