Ποινή είναι κακό που προβλέπεται από το νόμο και
επιβάλλεται από τον ποινικό δικαστή σύμφωνα με ορισμένη διαδικασία κατά του
δράστη ορισμένης αδικοπραγίας και εξαιτίας αυτής ως εκδήλωση ιδιαίτερης
αποδοκιμασίας αυτού από την έννομη τάξη. Η ποινή προϋποθέτει πάντοτε έγκλημα
και επιβάλλεται εξαιτίας αυτού.
Επομένως, η ποινή
από πρώτη άποψη είναι ένα κακό και που
προσβάλλει θεμελιώδη αγαθά του δράστη
(ελευθερία, περιουσία, τιμή, υπόληψη) και
που επιβάλλεται ως εκδήλωση ιδιαίτερης κοινωνικοηθικής
αποδοκιμασίας του δράστη για το έγκλημα που τέλεσε και όχι ως εκδίκηση,
αποκατάσταση ή αποζημίωση.
Α. Σύμφωνα με τις απόλυτες θεωρίες: Ο λόγος που δικαιολογεί την
ποινή εντοπίζεται στις ανταποδοτικές θεωρίες του
παρελθόντος, είναι δηλαδή το άδικο που έθεσε ο δράστης. Η ποινή δεν επιδιώκει ούτε
αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης ούτε την προστασία των εννόμων αγαθών από
μελλοντικές πράξεις του δράστη αλλά αποβλέπει απλώς και αποκλειστικώς στην
αποκατάσταση της αδικίας που έγινε. Εδώ η δικαιολογητική βάση της ποινής δεν
είναι δίκαιη.
Β. Σύμφωνα με τις σχετικές θεωρίες:
Κατά αυτές τις θεωρίες η
ποινή έχει λόγο ύπαρξης μόνο όταν είναι κοινωνικώς χρήσιμη. Η ποινή εδώ μέσω
της ειδικής και της γενικής πρόληψης των
εγκλημάτων συμβάλλει στη διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και στην ασφάλεια
των πολιτών στο πλαίσιο της έννομης τάξης. Η πρόληψη είναι ειδική καθόσον η
ποινή συγκρατεί τον δράστη από την τέλεση περαιτέρω αξιόποινων πράξεων και
είναι γενική καθόσον αποτρέπει τους λοιπούς κοινωνούς με τον εκφοβισμό της
ποινής.
Γ. Σύμφωνα με τις ενωτικές θεωρίες: Αναγνωρίζουν μεν την ειδική πρόληψη ως σκοπό της ποινής, την συνδυάζουν όμως με την ανταπόδοση.
Η επιβολή της ποινής εδώ οδηγεί στη διαπαιδαγώγηση του δράστη μέσω της
εξιλέωσης του και έτσι στην πρόληψη περαιτέρω εγκλημάτων στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου