ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (14, 27, 299 ΠΚ)

Ο Α πυροβολεί τον Β έχοντας την πρόθεση να τον φονεύσει. Τελικά ο Β τραυματίζεται από τον πυροβολισμό και ο Α τον αφήνει αιμόφυρτο στο οδόστρωμα, γνωρίζοντας ότι ο θάνατος του είναι εξόχως πιθανός και αποδεχόμενος από αυτόν. Ο Β πεθαίνει.

Ποιο το αξιόποινο της συμπεριφοράς του Α;

Συνοπτική απάντηση:

Πρόκειται για περίπτωση κατά την οποία υφίσταται αλληλουχία στοιχείων ενέργειας και στοιχείων παράλειψης δηλαδή για πολυσήμαντη συμπεριφορά.

Η ενέργεια που εδώ προηγείται της παράλειψης, συνίσταται στον πυροβολισμό του Α κατά του Β με πρόθεση τον θάνατο του τελευταίου (27 ΠΚ).

Η επακολουθούσα  παράλειψη συνίσταται στη μη αποτροπή του αποτελέσματος δηλαδή του θανάτου του Β, παράλειψη στην οποία προέβη ο Α φοβούμενος τις τυχόν σε βάρος του ποινικές ευθύνες (παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι από την πράξη του ενδέχεται να προκληθεί ο θάνατος του Β τον οποίο και αποδέχθηκε.

Η συμπεριφορά του Α ενέχει (συγκεντρώνει, εμφανίζει κλπ) τόσο στοιχεία ενέργειας όσο και στοιχεία παράλειψης, που όμως τελούν μεταξύ τους σε σχέση αλληλουχίας, ώστε, τελικά, να καθίσταται αμφίβολο αν τελέστηκε έγκλημα ενέργειας ή μη γνήσιο έγκλημα παράλειψης.

Όταν η παράλειψη έπεται τηςς ενέργειας, ο δράστης τιμωρείται μόνο για έγκλημα ενέργειας, εφόσον η ενέργεια είναι άδικη και καταλογιστή σε ενοχή του δράστη της.

Η παράλειψη που ακολουθεί δεν έχει αυτοτελή ποινική απαξία, απορροφώμενη από την προηγούμενη ενέργεια.

Συνεπώς, ο Α καθίσταται αξιόποινος για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως (14, 27, 299 ΠΚ) το οποίο τελεί με ενέργεια.

Πηγή: Από φροντιστηριακές σημειώσεις (2004)