ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ...

Πρώτα από όλα έχω να σας ευχηθώ...καλά αποτελέσματα σε όλους εσάς, γιατί τα δικά μου αποτελέσματα τα ξέρω όσον αφορά το σημερινό θέμα.. και είχα χαρεί τόσο εχθές με το αστικό... anyway...έχω μάθει όμως να χαμογελάω ξανά, να μην το βάζω στα πόδια και όταν πέφτω να ξανασηκώνομαι.

Και επειδή είδα τα σχόλια σας, είδα τα πρόσωπά σας, είδα τα μάτια σας όταν είδατε σήμερα το θέμα στο συνταγματικό έχω να σας πω ότι όταν η ζωή μας κλείνει μια πόρτα να ξέρετε ότι την ίδια στιγμή μας ανοίγει μια άλλη...

Πόσο όμορφα ένοιωσα αλήθεια όταν βρέθηκα μαζί με κάποιους από εσάς (γιατί πάντα υπάρχουν και καχύποπτοι άνθρωποι που δεν τα βλέπουν τα πράγματα όπως είναι, δηλαδή αγνά, και φοβούνται).. να είστε τόσο καλά διαβασμένοι και να έρχεστε για πρώτη φορά για κατατακτήριες και να γράφετε πολύ καλά το αστικό, να γράφετε πολύ καλά ιστορία και είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς θα είχατε διαβάσει τα σοσ θέματα συνταγματικού (τα οποία είχα δουλέψει αλλά δεν είχα μάθει απέξω.. περνάει τόση γνώση από μπροστά μου που καμιά φορά αναρωτιέμαι, αν χωράνε όλα αυτά τα ωραία πράγματα μέσα στο κεφάλι μου) και να είστε έτοιμοι για όλα...

Πόσο όμορφα ένοιωσα αλήθεια όταν κάποιοι από εσάς με σταματήσατε για να με ρωτήσετε αν είμαι η κοπέλα με το μπλογκ μόνο και μόνο για να μου πείτε ... ευχαριστώ! Ε.. λοιπόν μπορεί αυτή η πόρτα της νομικής να μην έχει ανοίξει ακόμα για μένα αλλά έχει ανοίξει εδώ και καιρό μια άλλη, πιο σημαντικότερη και πιο όμορφη από όλες.. έχει ανοίξει η αγκαλιά σας!

Σας ευχαριστώ όλους, θα είμαι πάντα εδώ για όσο με θέλετε ακόμα και αν καταφέρω τους σκοπούς μου που να ξέρετε είμαι σίγουρη ότι αυτό θα συμβεί μια μέρα, κι εκείνη τη μέρα να είστε σίγουροι ότι θα το κάψουμε επίσης!

Είστε η πόρτα μου...