Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΛΗΡΟΥ (ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥ-ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ)

Ο Επίκληρος ήταν θεσμός του Αττικού Δικαίου, εισηγητής του οποίου ήταν ο Σόλων αλλά και άλλων πόλεων των κλασικών χρόνων στην Αρχαία Ελλάδα. 

Συνδέεται με το κληρονομικό δίκαιο της αρχαιότητας που απέκλειε αρχικά τους θήλεις κατιόντες από την εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή.

Επίκληρος ονομάζεται η θυγατέρα που, μη έχοντας αδελφούς, υποχρεώνεται μετά το θάνατο του πατέρα της να παντρευτεί τον πλησιέστερο συγγενή της από πατρική πλευρά, ο οποίος θα κληρονομούσε τον αποβιώσαντα αν ήταν άτεκνος.

Σκοπός του θεσμού είναι η συνέχιση του οίκου μέσω του άρρενος κατιόντος που θα αποκτήσει μετά το γάμο της η επίκληρος. Η περιουσία δεν περιερχόταν στο σύζυγο, αλλά την κληρονομούσε το αρσενικό παιδί του ζεύγους.

Στη Σπάρτη ακόμα κι αν η μοναχοκόρη ήταν παντρεμένη, όταν πέθαινε ο πατέρας της χωρίς αρσενικά παιδιά, χώριζε τον άντρα της για να πάρει τον πλησιέστερο συγγενή.

Συγχρόνως προστατεύονται τα κληρονομικά δικαιώματα των συγγενών του αποβιώσαντος, δεδομένου ότι ο υπόχρεος να παντρευτεί την επίκληρο ανήκει στην τάξη των καλουμένων την κληρονομική διαδοχή εκ πλαγίου συγγενών του αποβιώσαντος πατέρα.