Ο Δ υποχρέωσε με τη διαθήκη του τον κληρονόμου του Κ να μεταβιβάσει στο Β ένα πολύτιμο κόσμημα. Η διαθήκη όμως ήταν άκυρη. Ο Κ νομίζοντας πως η διαθήκη ήταν έγκυρη μεταβίβασε το κόσμημα στο Β. Όταν μετά απο καιρό ο Κ πληροφορήθηκε την ακυρότητας της διαθήκης, απευθυνθηκε στο δικηγόρο Δ και τον ρώτησε:
(α) Είναι έγκυρη η μεταβίβαση του κοσμίματος στον Β; ναι ή όχι και γιατί;
(β) Μπορεί να πάρει πίσω το κόσμημα και με ποια αγωγή;
(γ) Τι θα συνέβαινε αν ο Κ έχοντας αμφιβολίες για την εκγυρότητας της διαθήκης, συμφωνούσε με τον Β, ότι η μεταβίβαση του κοσμήματος γίνεται με την προϋπόθεση ότι η διαθήκη ήταν έγκυρη; (διαλυτική αίρεση)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
(α) Η μεταβίβαση του κοσμήματος από τον Κ στον Β είναι αφηρημένη εκποιητική δικαιοπραξία (ΑΚ 1034). Αιτία της δικαιοπραξίας αυτής είναι η εκπλήρωση της υποχρεώσεως που επέβαλε ο Δ στον Κ με τη διαθήκη του. Επειδή η αφηρημένη εκποιητική δικαιοπραξία είναι ανεξάρτητη αό το κύρος της αίτιας της, η μεταβίβαση του κοσμήματος από τον Κ στο Β δεν θίγεται από το ότι η διαθήκη (και συνεπώς η αιτία της συμβάσεως) είναι άκυρη. Συνεπώς η μεταβίβαση του κοσμήματος είναι έγκυρη.
(β) Ο Κ μπορεί να αναζητήσει από τον Β το κόσμημα κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού (ΑΚ 904 επ). Ο Κ θα πρέπει να επικαλεσθεί και αποδείξει την ακυρότητα της διαθήκης.
(γ) Με τη συμφωνία τους ότι η μεταβίβαση του κοσμήματος γίνεται με την προϋπόθεση ότι η διαθήκη είναι έγκυρη, οι Κ και Β συμφώνησαν ότι το κύρος της μεταβιβάσεως του κοσμήματος εξαρτάται από την αίρεση ότι η απορρέουσα από τη διαθήκη υποχρέωση του Κ, δηλαδή η αιτία της μεταβιβάσεως του κοσμήματος, είναι έγκυρη. Η αίρεση αυτή είναι αίρεση διαλυτική της μεταβιβαστικής συμβάσεως. Επειδή κατά το ιστορικό, η αίρεση αυτή έχει πληρωθεί (αφού η διαθήκη είναι άκυρη), η μεταβίβαση του κοσμήματος από τον Κ στον Β ανατρέπεται (ΑΚ 202) και έτσι την κυριότητα του κοσμήματος έχει ο Κ:
Στις αναιτιώδεις δικαιοπραξίες τα μέρη μπορεί να συμφωνήσουν ότι η ισχύς της εκποίησης εξαρτάται από την ύπαρξη ή το κύρος της αιτίας. Συνήθως συμφωνείται η ύπαρξη ή το κύρος της αιτίας σαν διαλυτική αίρεση της εκποιητικής δικαιοπραξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου