ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ ΥΠΟ ΞΕΝΟ ΟΝΟΜΑ & ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ ΠΕΡΙ ΟΥΤΙΝΟΣ ΑΝΗΚΕΙ

Δικαιοπραξία «υπό ξένο όνομα»

Η ΑΚ 211 λαμβάνει ως αφετηρία την περίπτωση κατά την οποία ο αντιπρόσωπος εμφανίζεται με το όνομά του και καταρτίζει τη δικαιοπραξία στο όνομα και για λογαριασμό του αντιπροσωπευόμενου. Π.χ. ο Α (αντιπρόσωπος) υπογράφει τη σύμβαση με το όνομά του Β (αντιπροσωπευόμενου), οπότε γίνεται κατάρτιση δικαιοπραξίας «υπό ξένο όνομα».

Η κατάρτιση μιας δικαιοπραξίας «υπό ξένο όνομα» ακόμα και αν το ξένο όνομα είναι ανύπαρκτο έχει τις ακόλουθες συνέπειες ανάλογα με το αν ο αντισυμβαλλόμενος ενδιαφέρεται για την ταυτότητα του πραγματικού φορέα του ονόματος ή όχι:

·         Αν το συγκεκριμένο όνομα δεν ενδιαφέρει τον αντισυμβαλλόμενο (τον τρίτο πχ κούριερ) και ο δικαιοπρακτών (π.χ. ο Α) θέλει τη δικαιοπραξία για τον εαυτό του, τότε πρόκειται για δικαιοπραξία του ίδιου του δικαιοπρακτούντος (του Α).  Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος θέλει να παραμείνει άγνωστος πχ παραγγέλνει κάτι και δηλώνει το ξενοδοχείο που εργάζεται.

·         Αν όμως το συγκεκριμένο όνομα ενδιαφέρει τον αντισυμβαλλόμενο (τον τρίτο) πχ ο Α παραγγέλνει πέντε κιβώτια μπύρας με το όνομα του Β, τότε κατά την κρατούσα άποψη εφαρμόζονται αναλογικώς οι διατάξεις των ΑΚ 211 επ & ΑΚ 229 επ.  Επομένως, αν ο Α είχε όντως πληρεξουσιότητα από τον Β, η σύμβαση καταρτίστηκε μεταξύ του εμπόρου μπύρας και του Β (ΑΚ 211 επ), αν όμως δεν είχε πληρεξουσιότητα τότε ο Α αντιμετωπίζεται ως ψευδοαντιπρόσωπος και εφαρμόζονται οι ΑΚ 229 επ.

Δικαιοπραξία «υπέρ ούτινος ανήκει»

Σύμφωνα με την ΑΚ 211 παρ. 1 προϋπόθεση της άμεσης αντιπροσώπευσης είναι να συνάγεται σαφώς ότι ο αντιπρόσωπος δικαιοπρακτεί στο όνομα του αντιπροσωπευομένου (αρχή του εμφανούς).

Η αρχή αυτή πρέπει όμως να υποχωρεί όταν είναι αδιάφορο στον τρίτο το πρόσωπο του αντισυμβαλλόμενου (=σε αυτές τις περιπτώσεις δηλαδή γίνεται εφαρμογή της ΑΚ 211 παρ. 1) ακόμα και αν ο αντιπρόσωπος δεν άφησε να διαγνωσθεί ότι προέβη σε δήλωση βούλησης στο όνομα και για λογαριασμό άλλου. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται λόγος για κατάρτιση της δικαιοπραξίας «για εκείνον στον οποίο αφορά». Τέτοιον χαρακτήρα έχουν οι δικαιοπραξίες της καθημερινής ζωής που εκτελούνται χέρι με χέρι τοις μετρητοίς διότι σε αυτές τις δικαιοπραξίες είναι αδιάφορο για τον έμπορο ποιος είναι ο πελάτης του.

Γίνεται δεκτό ότι οι συμβάσεις «περί ούτινος ανήκει» αναπτύσσουν αποτελέσματα κατ’ ευθείαν στο πρόσωπο το οποίο αφορούν, εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

·         Ο αντισυμβαλλόμενος γνωρίζει ότι το πρόσωπο με το οποίο συμβάλλεται ενεργεί ως αντιπρόσωπος άλλου, ακόμα και δεν γνωρίζει ποιος είναι ο άλλος.

·         Για τον αντισυμβαλλόμενο είναι αδιάφορο με ποιον συμβάλλεται λόγω πχ της μικρής αξίας της συναλλαγής.

·         Η φύση της σύμβασης δεν απαιτεί τον προσδιορισμό της ταυτότητας του αντιπροσωπευομένου πχ δεν είναι τυπική δικαιοπραξία.

Πηγή:

Αστικό Δίκαιο Γενικές Αρχές, Α. Γεωργιάδης, Αθήνα 2012, σελ. 214-238