ΤΟ ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ (ΑΡΘΡΟ 62) Σ.Ο.Σ. ΘΕΜΑ ΣΥΝΤ/ΚΟΥ (βλ. πρόσφατο γεγονός με βουλευτές Χρυσής Αυγής)

ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 3-4 ΣΕΛΙΔΕΣ!!!!!!!!!!!! ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΔΕΝ ΞΕΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ... ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.. ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΡΩΤΑΝΕ.. ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ... 'Η ΔΕΝ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ... ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!!!! ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!

Ξεκινάμε πάντα με κάποια εισαγωγικά σχόλια που θα βάλουν τον βαθμολογητή στο θέμα και θα μας αξιολογήσει καλύτερα, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.

Το Σύνταγμα στις διατάξεις των άρθρων 60-63, προστατεύει το φορέα του βουλευτικού λειτουργήματος κατά την άσκηση των έργων του, παρέχοντάς του εγγυήσεις για την ανεξαρτησία του και την επιτέλεση της λειτουργικής του αποστολής.

Συγκεκριμένα, ο βουλευτής κατά τη διάρκεια της θητείας του περιβάλλεται από δύο κλασικές θεσμικές εγγυήσεις, που συνδέονται με την ιστορική εξέλιξη και τη θεσμική διαμόρφωση του κοινοβουλευτισμού: πρόκειται για το ανεύθυνο και το ακαταδίωκτο του βουλευτή που συνθέτουν το νομικό καθεστώς της βουλευτικής ασυλίας. 

Ειδικότερα, το ανεύθυνο του βουλευτή κατά την άσκηση του λειτουργήματός του διασφαλίζεται από το συνδυασμό των άρθρων 60 παρ. 1 και 61 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος.

Το ακαταδίωκτο του βουλευτή ρυθμίζεται στο άρθρο 62 παρ. 1 του Συντάγματος.

Τέλος, η διαδικασία με την οποία η Βουλή συναινεί -κατά περίπτωση- στην άρση της ασυλίας συγκεκριμένου βουλευτή περιγράφεται στο άρθρο 83 του ισχύοντος κανονισμού της βουλής.

Γράφουμε το άρθρο που το έχουμε μάθει ΑΠΕΞΩ.

Άρθρο 62 παρ. 1
Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος. Επίσης δεν διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής.

Η άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Βουλής.

Η τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των διακοπών της Βουλής.

Δεν απαιτείται άδεια για αυτόφωρα κακουργήματα.

Προχωράμε με ανάλυση του άρθρου του Συντάγματος, και κρατάμε σημειώσεις σε πρόχειρο έντυπο ώστε να βάλουμε τις γνώσεις μας σε σειρά, γιατί αυτό που θα γράψουμε θα πρέπει να έχει τη μορφή ΕΚΘΕΣΗΣ, εισαγωγή-κύριο σώμα-συμπέρασμα,  ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ!

Με το άρθρο 62 του Συντάγματος καθιερώνεται, κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, το λεγόμενο ακαταδίωκτο του βουλευτή, προβλέπεται δηλαδή μία ειδική προστασία του βουλευτή από ποινικές διώξεις που θα ήταν δυνατό να ασκηθούν εναντίον του.

Οι διατάξεις αναφέρονται σε δραστηριότητα του βουλευτή που δε σχετίζεται με τα καθήκοντά του γιατί τότε θα εφαρμόζονταν οι διατάξεις του άρθρου 61 που θεσπίζει το ανεύθυνο του βουλευτή.  Το ακαταδίωκτο του βουλευτή δε σημαίνει ότι ο βουλευτής παραμένει ανεύθυνος για τις πράξεις του, απαγορεύει απλώς την ποινική δίωξη του κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου. Απαγορεύεται δηλαδή η δίωξη, σύλληψη, φυλάκιση ή ο με οποιοδήποτε άλλο τρόπο περιορισμός του βουλευτή χωρίς άδεια της βουλής. Η άδεια αυτή θεωρείται ότι δεν παρέχεται αν η βουλή δεν αποφανθεί σχετικά εντός τριών μηνών αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της βουλής. Η τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της διακοπής εργασιών της βουλής. Ως μοναδική εξαίρεση στον κανόνα της προηγούμενης άδειας της βουλής, προβλέπεται, στο τελευταίο εδάφιο του άρθρου 62 του Συντάγματος, η επ' αυτοφώρω τέλεση κακουργήματος, κατά την έννοια του άρθρου 242 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.  Στην περίπτωση αυτή, ο λόγος προστασίας του βουλευτή παύει να είναι υφιστάμενος και καθίστανται ανενεργό το ειδικό καθεστώς που τον διέπει.

Η βούληση του συνταγματικού νομοθέτη  είναι η προσωρινή προστασία του βουλευτή από ποινική δίωξη, όχι όμως και η οριστική ματαίωση της δίωξης, η οποία ενεργοποιείται από τη στιγμή που θα απολεσθεί η βουλευτική ιδιότητα. Οι εγγυήσεις του άρθρου 62 του Συντάγματος έχουν θεσπισθεί με σκοπό την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του Κοινοβουλίου και την απρόσκοπτη άσκηση του βουλευτικού αξιώματος. Δεν αποτελούν έτσι δικαίωμα του βουλευτή, από το οποίο μπορεί αυτός οικειοθελώς να παραιτηθεί, αλλά αντιθέτως συνιστούν προνόμιο της βουλής ως πολιτειακού οργάνου, από το οποίο δεν χωρεί παραίτηση.

Η απαγόρευση δίωξης, σύλληψης ή περιορισμού του βουελτή με οποιοδήποτε τρόπο αναφέρεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του και καλύπτει όχι μόνο την κύρια ποινική διαδικασία, αλλά και την προδικασία. Απαγορεύεται δηλαδή η προφυλάκιση ή η προσωρινή κράτηση του βουελτή είτε η επιβολή κάθε άλλου περιοριστικού μέτρου όπως η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

Ωστόσο, παραμένει πάντα ενεργή η έγερση αγωγής εναντίον του βουλευτή ή η άσκηση πειθαρχικής εξουσίας. Γίνεται επίσης δεκτό ότι μπορεί να εγερθεί κατά βουλευτή, χωρίς προηγούμενη άδεια της βουλής, αγωγή αποζημίωσης από ποινικώς αξιόμεμπτη συμπεριφορά. Παρόλα αυτά δεν αποκλείεται η διεξαγωγή των απαραίτητων ανακριτικών πράξεων για τη συγκέντρωση του σχετικού αποδεικτικού υλικού της υπόθεσης, στην οποία ως δράστης φέρεται ο βουλευτής εφόσον αυτές οι ανακριτικές πράξεις γίνονται στο μέτρο που δεν θίγουν το πρόσωπο του βουλευτή. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν παρακωλύεται η σύλληψη ή φυλάκιση τυχών συμμετόχων -μη βουλευτών- στην εγκληματική πράξη όπου δεν χρειάζεται άδιεα της βουλής. Επίσης, είναι δυνατή η εξέταση του βουλευτή ως μάρτυρα αλλά απαγορεύεται η βίαιη προσαγωγή του.

Η διάρκεια του ακαταδίωκτου του βουλευτή ταυτίζεται με τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, όπως ρητώς ορίζεται στο άρθρο 62 του Συντάγματος. Η ειδική αυτή προστασία του βουλευτή ισχύει για όλη τη βουλευτική περίοδο και όχι μόνο κατά τη διάρκεια κάθε συνόδου της βουλής. Επομένως, η ειδική προστασία ισχύει και για το χρονικό διάστημα μεταξύ των συνόδων. Αντίθετα, δεν προστατεύονται οι υποψήφιοι βουλευτές, οι οποίοι δεν ήταν βουλευτές της τελευταίας βουλής.

Η διάταξη του β εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 62  αποτελεί επέκταση της ισχύος της προστασίας των βουλευτών μόνο στην περίπτωση των πολιτικών εγκλημάτων και μόνο έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας βουλής.  Η συγκεκριμένη διάταξη απαγορεύεται τη διώξη του βουλευτή της διαλυόμενης βουλής, από τη διάλυσή της μέχρι την ανακήρυξη των βουλευτών της νεας βουλής, μόνο για πολιτικά και όχι για κοινά εγκλήματα.

Αφού αναλύσαμε το άρθρο 62 πάμε στις διαφορές ανάμεσα στο ανεύθυνο και στο ακαταδίωκτο των βουλευτών (δηλαδή 60-61 versus 62) ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ! ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! ότι θα αναφέρουμε κάτι και για το ανεύθυνο των βουλευτών.

Το ακαταδίωκτο των βουλευτών διαφέρει σημαντικά από το ανεύθυνο των άρθρων 60 και 61. Αρχικά, το ανεύθυνο αναφέρεται σε λόγους, πράξεις ή παραλείψεις που βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση προς το βουλευτικό λειτούργημα. Ενώ το ακαταδίωκτο αναφέρεται σε οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη του βουλευτή που δεν σχετίζεται με το λειτούργημά του. Εξαίρεση αποτελούν τα αυτόφωρα κακούργηματα (άρθρο 62 εδάφιο 4).

Άλλη βασική διαφορά είναι ότι το ανεύθυνο των βουλευτών δεν έχει χρονικό περιορισμό ενώ το ακαταδίωκτο διαρκεί όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος. Το ανεύθυνο καλύπτει το βουλευτή και μετά τη λήξη της βουλευτικής περιόδου. Ενώ στο ακαταδίωκτο μόλις λήξει η βουλευτική περίοδος ή διαλυθεί πρόωρα η βουλή ή παραιτηθεί ο βουλευτής ή κηρυχθεί έκπτωτος αμέσως δύναται να κινηθούν εναντίον του οι σχετικές καταδιωκτικές ενέργεειες.

Επιπλέον, διαφέρουν στο ότι στο ανεύθυνο του άρθρου 61 δεν δύναται να αρθεί ούτε με άδεια της βουλής ενώ στο ακαταδίωκτο που θεσπίζεται με το άρθρο 62 δεν είναι απόλυτο, μπορεί να αρθεί αν η βουλή επιτρέψει την ποινική δίωξη.

Τέλος, το ανεύθυνο αναφέρεται σε κάθε μορφή δίωξης (ποινικής, αστικής, πειθαρχικής και διοικητικής) καθώς και την αδυναμία διενέργειας οποιασδήποτε άλλης μορφής εξέτασης, ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης, διοικητικής εξέτασης ή εξέτασης στο πλαίσιο ποινικής αστικής ή διοικητικής δίκης. Αντίθετα, το ακαταδίωκτο των βουλευτών αναφέρεται μόνο στην ποινική δίωξη.

Αναφέρουμε και λίγο από ιστορική εξέλιξη του ακαταδίωκτου των βουλευτών στην ελληνική έννομη τάξη αν ξέρουμε βέβαια...ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ!!! ΟΠΟΤΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗ!

Ο θεσμός του ακαταδίωκτου του βουλευτή ρυθμίστηκε για πρώτη φορά στο Σύνταγμα της Επιδαύρου (1822) και στο Σύνταγμα του Άστρους (1823) όπου απαγορευόταν η φυλάκιση του βουλευτή πριν από την έκτπωσή του που την αποφάσιζε το βουλευτικό σώμα. Το Σύνταγμα της Τροιζήνας (1827) απαγόρευε τη φυλάκιση του Αντιπροσώπου αλλά επέτρεπε την ποινική του δίωξη.

Το Ηγεμονικό Σύνταγμα του 1832 επαναλάμβανε τη ρύθμιση των δύο πρώτων συνταγμάτων και που επαναλήφθηκαν και στο Σύνταγμα του 1864. Το Σύνταγμα του 1927 επεξέτεινε την προστασία του βουλευτή σε όλη τη βουλευτική περίοδο.

Και φτάσαμε στο ...  ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ!!! και στο τέλος..

Η βουλευτική ασυλία και συγκεκριμένα ο θεσμός του ακαταδίωκτου δεν πρόκειται για "προνόμιο" ή ατομικό δικαίωμα του βουλευτή αλλά συνιστά θεσμική εγγύηση που αποβλέπει στην εύρυθμη και ανεπηρέαστη εκτέλεση των καθηκόντων του και δεν χωρεί παραίτηση.