Η ΑΜΥΝΑ
Γιατί η άμυνα λειτουργεί ως λόγος άρσης του αδίκου;
- Η δικαιολογητική βάση της άμυνας ως λόγου άρσης του αδίκου έχει δύο πτυχές:
1.
Ατομική πτυχή => προστασία των ατομικών
εννόμων αγαθών του δεχόμενου την επίθεση
2.
Κοινωνικοηθική πτυχή => προστασία της αυθεντίας της
έννομης τάξης
- Θεμελίωση της άρσης του αδίκου: αρχή του υπέρτερου συμφέροντοςà συνίσταται στην προστασία του εννόμου αγαθού του αμυνόμενου και της αυθεντίας της έννομης τάξης (à το άδικο αίρεται ακόμη και όταν με την πράξη άμυνας προσβάλλεται έννομο αγαθό μεγαλύτερης σημασίας από το προστατευόμενο)
- Η ατομική πτυχή είναι η βαρύνουσαà μέσω αυτής ικανοποιείται και η προστασία της έννομης τάξης
Παραμένει σε ισχύ το δικαίωμα στην άμυνα όταν ο δεχόμενος την επίθεση
μπορούσε να την αποφύγει;
- Ναι, το δικαίωμα άμυνας είναι ατομικό δικαίωμα που ανάγεται στο φυσικό δίκαιο και υπαγορεύεται από την αρχή του κράτους δικαίου και παραμένει ακέραιο όταν συντρέχουν οι οριζόμενες στο ΠΚ 22 παρ. 2 προϋποθέσεις, ακόμη και αν υπήρχε δυνατότητα αποφυγής.
- Παράλληλα με το δικαίωμα άμυνας, ωστόσο, βαίνει και η κρατική καταστολή, που συνιστά πρωτογενές ενδιαφέρον της Πολιτείαςà αρχή του προβαδίσματος των μέσων κρατικής καταστολής
- Νομολογία: υποχρέωση φυγής, εφόσον δεν θίγεται η τιμή και η αξιοπρέπεια του δεχόμενου την επίθεση
Ποιοι οι σκοποί της άμυνας;
- Αντίστοιχα με τη δικαιολογητική βάση της άμυνας προσδιορίζονται και οι σκοποί της ως εξής:
1. Προστασία του εννόμου αγαθού
του δεχόμενου την επίθεση
2. προστασία της αυθεντίας της
έννομης τάξης
3. Κατεύθυνση των σκοπών αυτών:
διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης (αμυντικός χαρακτήρας)
