Η υιοθεσία στους κλασικούς χρόνους
Γενικά:
Ο θεσμός της υιοθεσίας είναι γνωστός από τους αρχαικούς χρόνους.Η υιοθεσία ήταν δυνατή όταν δεν υπήρχαν γνήσια τέκνα.
Προϋποθέσεις υιοθεσίας:
(α) Και ο υιοθετών αλλά και ο υιοθετούμενος πρέπει να έχουν την ιδιότητα του πολίτη.
(β) Ο υιοθετών (αυτός που υιοθετεί) πρέπει να έχει τη νόμιμη ηλικία, να μην έχει νόμιμους κατιόντες είτε ο άρρην κατιών να έχει αποκληρωθεί ή να έχει μόνο θήλεις κατιόντες.
(γ) Ο υιοθετούμενος (αυτός που υιοθετείται) αν είναι ανήλικος πρέπει να έχει τη συναίνεση του φυσικού πατέρα και αν είναι ενήλικος δεν πρέπει να έχει καταδικαστεί σε ατιμία. Ο υιοθετούμενος κατά κανόνα ήταν άρρην.
Διαδικασία υιοθεσίας:
Γίνεται είτε με πράξη εν ζωή είτε αιτία θανάτου μέσω διαθήκης. Συνήθως γίνεται με πανηγυρικό τρόπο ενώπιον μαρτύρων χωρίς όμως αυτές να είναι οι προϋποθέσεις που καθιστούν την δικαιοπραξία αυτή έγκυρη.
Η πράξη της υιοθεσίας είναι έγκυρη μόνο αν εγγραφεί στα ληξιαρχικά βιβλία.
Συνέπειες υιοθεσίας:
(α) Ο υιοθετούμενος αποκτά κληρονομικά δικαιώματα από τον υιοθετών, χάνει όμως τα δικαιώματά του από το φυσικό του πατέρα.
(β) Αν ο υιοθετών έχει θυγατέρα ο υιοθετούμενος είναι υποχρεωμένος να την παντρευτεί.
(γ) Ο υιοθετούμενος δεν μπορεί να υιοθετήσει.
Λύση υιοθεσίας:
(α) Η πράξη της υιοθεσίας λύεται κοινή συναινέσει είτε με αποκήρυξη από τον υιοθετών.
(β) Ο υιοθετούμενος λύει μονομερώς την υιοθεσία όταν κάνει γνήσιο τέκνο το οποίο όμως παραμένει μέσα στην οικογένεια.
Η υιοθεσία στους ελληνιστικούς χρόνους
Τι αλλάζει σε σχέση με τους κλασικούς χρόνους:
(α) Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η υιοθεσία αποσπάται από την κηδεμονία της πόλης.
(β) Η υιοθεσία είναι δυνατή ακόμα και όταν υπάρχουν γνήσιοι κατιόντες.
(γ) Δεν απαιτείται ο υιοθετούμενος να πάρει έγκριση από την φυσική του οικογένεια.
(δ) Η υιοθεσία συνοδεύεται από σύνταξη σχετικού εγγράφου που ονομάζεται συγγραφή τεκνοθεσιών.
(ε) Παύουν οι περιορισμοί του υιοθετούμενου που μπορεί να είναι και θήλυ και επανεμφανίζονται στους ρωμαϊκούς χρόνους.
(στ) Αν παραβιαστούν οι σχετικές διατάξεις το 1/4 της περιουσίας περιέρχεται στο δημόσιο.
Η εισποίηση και η υιοθεσία κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους
Γενικά:
Εκτός από τα γνήσια τέκνα κάτω από την εξουσία του pater familas τίθενται και τα πρόσωπα που εισέρχονται σε αυτή μέσω της εισποίησης και μέσω της υιοθεσίας.
Η εισποίηση και η υιοθεσία διαφέρουν ως προς τον τύπο κατάρτισης αλλά και ως προς τις συνέπειες.
Εισποίηση:
(α) Πρόκειται για τον αρχαιότερο τρόπο τεχνητής συγγένειας.
(β) (Τύπος κατάρτισης) Η εισποίηση γίνεται με πανηγυρικό τρόπο ενώπιον της λαϊκής συνέλευσης.
(γ) Αφορά μόνο αυτεξούσια άτομα (εξουσιάζουν τον εαυτό τους, ανεξάρτητοι).
(δ) (Συνέπεια) Οι αυτεξούσιοι και τα πρόσωπα που εξουσιάζουν εισέρχονται όλα μαζί στη οικογένεια του pater familas.
Υιοθεσία:
(α) Αφορά μόνο υπεξούσια άτομα (αυτοί που βρίσκονται κάτω από την εξουσία κάποιου, δεν είναι ανεξάρτητοι).
(β) (Τύπος κατάρτισης) Η υιοθεσία γίνεται σε δύο πράξεις με πανηγυρικό τρόπο αλλά ενώπιον ενός άρχοντα.
(γ) (α πράξη-πώληση μεταξύ φυσικού εξουσιαστή και υιοθετούντος ή τρίτου προσώπου) πρόκειται για διάταξη του Δωδεκάδελτου όπου με τριπλή πώληση απελευθερώνεται ο υιοθετούμενος και λήγει η πατρική εξουσία.
(δ) (β πράξη-αξίωση υιοθετών προς πρώην εξουσιαστή) διεκδικεί τον υιοθετούμενο και εφόσον ο πρώην εξουσιαστής δεν φέρει αντίρρηση τότε ο άρχων επιδικάζει στον υιοθετούντα νέο εξουσιαστή.
Σχόλια Λίνας:
Ελπίζω να σας τα έδωσα όσο πιο βατά μπορούσα...
Γενικά:
Ο θεσμός της υιοθεσίας είναι γνωστός από τους αρχαικούς χρόνους.Η υιοθεσία ήταν δυνατή όταν δεν υπήρχαν γνήσια τέκνα.
Προϋποθέσεις υιοθεσίας:
(α) Και ο υιοθετών αλλά και ο υιοθετούμενος πρέπει να έχουν την ιδιότητα του πολίτη.
(β) Ο υιοθετών (αυτός που υιοθετεί) πρέπει να έχει τη νόμιμη ηλικία, να μην έχει νόμιμους κατιόντες είτε ο άρρην κατιών να έχει αποκληρωθεί ή να έχει μόνο θήλεις κατιόντες.
(γ) Ο υιοθετούμενος (αυτός που υιοθετείται) αν είναι ανήλικος πρέπει να έχει τη συναίνεση του φυσικού πατέρα και αν είναι ενήλικος δεν πρέπει να έχει καταδικαστεί σε ατιμία. Ο υιοθετούμενος κατά κανόνα ήταν άρρην.
Διαδικασία υιοθεσίας:
Γίνεται είτε με πράξη εν ζωή είτε αιτία θανάτου μέσω διαθήκης. Συνήθως γίνεται με πανηγυρικό τρόπο ενώπιον μαρτύρων χωρίς όμως αυτές να είναι οι προϋποθέσεις που καθιστούν την δικαιοπραξία αυτή έγκυρη.
Η πράξη της υιοθεσίας είναι έγκυρη μόνο αν εγγραφεί στα ληξιαρχικά βιβλία.
Συνέπειες υιοθεσίας:
(α) Ο υιοθετούμενος αποκτά κληρονομικά δικαιώματα από τον υιοθετών, χάνει όμως τα δικαιώματά του από το φυσικό του πατέρα.
(β) Αν ο υιοθετών έχει θυγατέρα ο υιοθετούμενος είναι υποχρεωμένος να την παντρευτεί.
(γ) Ο υιοθετούμενος δεν μπορεί να υιοθετήσει.
Λύση υιοθεσίας:
(α) Η πράξη της υιοθεσίας λύεται κοινή συναινέσει είτε με αποκήρυξη από τον υιοθετών.
(β) Ο υιοθετούμενος λύει μονομερώς την υιοθεσία όταν κάνει γνήσιο τέκνο το οποίο όμως παραμένει μέσα στην οικογένεια.
Η υιοθεσία στους ελληνιστικούς χρόνους
Τι αλλάζει σε σχέση με τους κλασικούς χρόνους:
(α) Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η υιοθεσία αποσπάται από την κηδεμονία της πόλης.
(β) Η υιοθεσία είναι δυνατή ακόμα και όταν υπάρχουν γνήσιοι κατιόντες.
(γ) Δεν απαιτείται ο υιοθετούμενος να πάρει έγκριση από την φυσική του οικογένεια.
(δ) Η υιοθεσία συνοδεύεται από σύνταξη σχετικού εγγράφου που ονομάζεται συγγραφή τεκνοθεσιών.
(ε) Παύουν οι περιορισμοί του υιοθετούμενου που μπορεί να είναι και θήλυ και επανεμφανίζονται στους ρωμαϊκούς χρόνους.
(στ) Αν παραβιαστούν οι σχετικές διατάξεις το 1/4 της περιουσίας περιέρχεται στο δημόσιο.
Η εισποίηση και η υιοθεσία κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους
Γενικά:
Εκτός από τα γνήσια τέκνα κάτω από την εξουσία του pater familas τίθενται και τα πρόσωπα που εισέρχονται σε αυτή μέσω της εισποίησης και μέσω της υιοθεσίας.
Η εισποίηση και η υιοθεσία διαφέρουν ως προς τον τύπο κατάρτισης αλλά και ως προς τις συνέπειες.
Εισποίηση:
(α) Πρόκειται για τον αρχαιότερο τρόπο τεχνητής συγγένειας.
(β) (Τύπος κατάρτισης) Η εισποίηση γίνεται με πανηγυρικό τρόπο ενώπιον της λαϊκής συνέλευσης.
(γ) Αφορά μόνο αυτεξούσια άτομα (εξουσιάζουν τον εαυτό τους, ανεξάρτητοι).
(δ) (Συνέπεια) Οι αυτεξούσιοι και τα πρόσωπα που εξουσιάζουν εισέρχονται όλα μαζί στη οικογένεια του pater familas.
Υιοθεσία:
(α) Αφορά μόνο υπεξούσια άτομα (αυτοί που βρίσκονται κάτω από την εξουσία κάποιου, δεν είναι ανεξάρτητοι).
(β) (Τύπος κατάρτισης) Η υιοθεσία γίνεται σε δύο πράξεις με πανηγυρικό τρόπο αλλά ενώπιον ενός άρχοντα.
(γ) (α πράξη-πώληση μεταξύ φυσικού εξουσιαστή και υιοθετούντος ή τρίτου προσώπου) πρόκειται για διάταξη του Δωδεκάδελτου όπου με τριπλή πώληση απελευθερώνεται ο υιοθετούμενος και λήγει η πατρική εξουσία.
(δ) (β πράξη-αξίωση υιοθετών προς πρώην εξουσιαστή) διεκδικεί τον υιοθετούμενο και εφόσον ο πρώην εξουσιαστής δεν φέρει αντίρρηση τότε ο άρχων επιδικάζει στον υιοθετούντα νέο εξουσιαστή.
Σχόλια Λίνας:
Ελπίζω να σας τα έδωσα όσο πιο βατά μπορούσα...
 |
| Ο pater familas |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου