1) Επιτρέπεται άμυνα υπερ υπερατομικών εννόμων αγαθών;
2α) Ποια η έννοια των νόμων προσωρινής ισχύος στο άρθρο 3ΠΚ;
2β) Ποια η δικαιολογητική βάση της ρύθμισης του άρθρου 4ΠΚ; Σας βρίσκει σύμφωνους;
3) ο Α και ο Β χορηγούν στον Γ από μια δόση δηλητηρίου ικανή να προκαλέσει το θάνατο του. Οι 2 δόσεις δρουν ταυτοχρόνως και προκαλούν το θάνατο του Γ. Ποια η ποινική ευθύνη των Α και Β;
Σύντομα οι απαντήσεις!
Υ.Γ. Όσον αφορά το πρακτικό θέμα, οι Α και Β θα τιμωρηθούν για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως κατά παραυτουργία (δεν υπάρχει συναπόφαση και κοινός δόλος) καθώς η ποσότητα δηλητηρίου του Α ήταν ικανή να επιφέρει το αξιόποινο αποτέλεσμα (τον θάνατο του Γ) ακόμα και αν υπολειπόταν η εγκληματική συμπεριφορά του Β. Το ίδιο ισχύει και για τον Β. Υπάρχει λοιπόν αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ ενεργειών Α και Β και αποτελέσματος, υπάρχει και η αναγκαία από το νόμο υπαιτιότητα (επιδίωξη) και επόμενο είναι να κριθούν και οι δύο ως παραπάνω (299 παρ. 1, 45 ΠΚ).
Αν το πρακτικό έγραφε ότι δεν γνωρίζουμε ποια δόση ήταν ικανή να σκοτώσει τον Γ, τότε οι Α και Β θα τιμωρούνταν για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως κατά παραυτουργία (42, 299 παρ. 1, 45 ΠΚ) και αν το πρακτικό έγραφε ότι μόνο του Α η δόση ήταν ικανή να σκοτώσει τότε θα είχαμε τετελεσμένη ανθρωποκτονία για τον Α (299 παρ. 1) και απρόσφορη απόπειρα ανθρωποκτονίας για τον Β (43, 299 παρ. 1 ΠΚ). Τέλος, αν το πρακτικό έγραφε ότι είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους και έβαλαν μισή δόση ο ένας και μισή δόση ο άλλος τότε έχουμε τετελεσμένη ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία (299 παρ. 1, 45 ΠΚ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου